جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ 
qodsna.ir qodsna.ir

دیوار حایل ؛ پیامدها و تهدیدها

 

کابینه تروریستی آریل شارون نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی نخستین مرحله از ساخت حصار موسوم به "دیوار حایل امنیتی" را به پایان رساند و اینک برای اتمام مراحل باقیمانده جانشین وی ایهود اولمرت شدیداً به تکاپو افتاده و در این رهگذر محافظت از امنیت شهرها و شهرکهای صهیونیست نشین در برابر رخنه و حملات مجاهدان و شهادت طلبان را دست آویز قرار داده است.


(غارنشینی اسراییل در عصر مدرنیسم)

مقدمه:
کابینه تروریستی آریل شارون نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی نخستین مرحله از ساخت حصار موسوم به "دیوار حایل امنیتی" را به پایان رساند و اینک برای اتمام مراحل باقیمانده جانشین وی ایهود اولمرت شدیداً به تکاپو افتاده و در این رهگذر محافظت از امنیت شهرها و شهرکهای صهیونیست نشین در برابر رخنه و حملات مجاهدان و شهادت طلبان را دست آویز قرار داده است. به همین علت ماشین جنگی و ابزارهای سرکوبگر رژیم صهیونیستی در چارچوب جنگی تجاوزگرانه علیه سرزمین و مردم فلسطین و با هدف کوچاندن و آواره کردن آنان، به جان آن دسته از روستاهای فلسطینی که دیوار مزبور از آن می گذرد، افتاد و شروع به تخریب آنها کرد تا دگربار طرحهای شوم و پلید مصادره و یهودی سازی زمینها، در رأس اولویتهای اجرایی این رژیم درآید و باقیمانده کرانه باختری را به مجموعه هایی مجزا از هم تبدیل کند و بدین وسیله مردم فلسطین در میان دیوار بتونی و حصار شهرکها و مرزهای خط سبز محصور و محدود شوند که هزار و یک فاجعه را در پی خواهد داشت.

پیشینه تاریخی:
ایده ساخت دیوار حایل یک طرح قدیمی است و مراحل متعددی را سپری کرده و به شکلهای مختلفی مطرح شده تا منویات متناسب با دیدگاه و خط مشی شخص و یا حزبی که آن را ارایه می کند، تحقق یابد.
از زمان اشغال کرانه باختری که حاصل جنگ شش روزه (1967م.) بود، "بنحاس ساویر" وزیر دارایی وقت رژیم صهیونیستی این ایده را مطرح ساخت. بنابر اظهار نظر منابع صهیونیست، شارون از سال 1973م برای اجرای طرح جداسازی کرانه باختری و تبدیل آن به مجموعه های پراکنده و جدا از هم برنامه ریزی و از سال 1978م طرح جامعی را در این خصوص در دست دارد. در انتخابات پارلمانی (کنست) سال 1988، حزب کار طرح "هالوویم" را که احداث دیوار حایل را در خط تماس میان کرانه باختری و سرزمینهای اشغالی 1984 پیشنهاد می کند، مطرح ساخت اما در این انتخابات حزب لیکود به پیروزی رسید.
در سال 1995م. و در پی عملیات شهادت طلبانه بیت لید، اسحاق رابین نخست وزیر رژیم صهیونیستی وزیر امنیت خود (موشیه شاحل) را مأمور تهیه طرح جداسازی این رژیم از ملت فلسطین کرد. شاحل با همکاری ارتش و سازمان امنیت رژیم صهیونیستی (شاباک) برای تهیه این طرح تلاش کرد. لیکن بنا به دلایل اقتصادی این کار نافرجام ماند.
در پی به قدرت رسیدن نتانیاهو در سال 1996، افیگدور کهلانی جانشین شاحل به تدوین طرح "میتساریم" مبادرت ورزید. طرح مبتنی بر احداث دیوار و موانعی در طول خط سبز بود اما این طرح نیز بنا به دلایل سیاسی که به نگرانی جناح راست صهیونیستها از تثبیت این دیوار به عنوان مرزهای رسمی مربوط می شد، نافرجام ماند.
با انتخابات سال 2000م، ایده ساخت دیوار مجددا در صحنه سیاسی مطرح شد و باراک اعلام داشت که بطور یکجانبه اقدام به جداسازی میان فلسطینیان و صهیونیستها خواهد کرد و این کار را با شعار "ما اینجا و آنها آنجا" عملی خواهد ساخت. همچنین زئیف شیف تحلیل گر نظامی روزنامه هاآرتص اوایل ماه ژوئن 2001م از وجود طرح مناطق تفکیک شده در طول مرز کرانه باختری پرده برداشت.
از هنگام شروع انتفاضه الاقصی در سبتامبر 2000م، مطالبات برای احداث دیوار حایل شتاب بیشتری یافت و در همین رابطه "آوی دیختر" رئیس سازمان امنیتی شاباک در فوریه سال 2002م طرح دیوار حایل را عرضه داشت و این طرح پس از سلسله بحثها، تعدیلها و کش و قوسها و فعل و انفعالات بسیار سرانجام در مسیر اجرا قرار گرفت. اجرای مرحله نخست این طرح را "بن الیعازر" وزیر جنگ (از حزب کار) حکومت ائتلافی عهده دار گشت. عملیات اجرایی این طرح پس از تصویب در دولت اشغالگر که در پی تجاوز به کرانه باختری صورت گرفت و این تجاوز به "سپر محافظ" معروف گشت، از روز 23 ژوئن 2002م آغاز شد.

مراحل و مشخصات دیوار:
ساخت دیوار حایل به سه مرحله تقسیم شد:

مرحله نخست؛ مناطق جنین، طولکرم، قلقیلیا و قدس را شامل می شود و طول آن به 149 کیلومتر می رسد که 21 کیلومتر آن قدس را در بر می گیرد و به "روکش قدس" موسوم گشت.
مرحله دوم؛ مناطق بیت لحم، الخلیل و سایر مرزهای کرانه باختری با فلسطین اشغالی 1948م را شامل می شود.
مرحله سوم: خط طولی مرز میان کرانه باختری و اردن را در برمی گیرد که مرحله "امتداد دیوار تا غور اردن" نام گرفت.
دیوار حایلی که صهیونیستها ساخت آن را آغاز کرده اند، دارای چندین بخش است:
1ـ ستونهای فلزی و سیمهای خاردار.
2ـ دیوار بتونی و یا فلزی هشدار دهنده با سنسورهای الکترونیکی.
3ـ دوربینهای مراقبت.
4ـ سگهای ردیاب
5ـ کاریز و خاکریز
6ـ برجهای دیده بانی گوناگون
7ـ نیروهای گشتی (ارتش ـ شبه نظامیان یگان مرزی) که به محض دریافت هشداری از سنسورهای الکترونیکی، وارد عمل می شوند.

طرح جداسازی قدس:
این طرح ساخت دیواری به طول 11 کیلومتر در طول خط آتش بس مربوط به سال 1949م را که مناطق مسکونی عربی را از بخش یهودی در قدس جدا می سازد، شامل می شود. خندقها و سنسورهای حرارتی و سیستمهای دید در شب مکملهای این طرح محسوب می شوند. دیوار مورد نظر مناطق ابودیس، العیزریه و شهرک صهیونیست نشین "غوش اتصیون" (جنوب قدس) را در برمی گیرد و عملیات ساخت آن از فوریه 2002م آغاز شد و اینک در آستانه پایان یافتن است.

تأثیرات دیوار بر حیات ملت فلسطین:
این دیوار حلقه ای جدید از رشته تجاوزات اشغالگران به مردم فلسطین به شمار می رود که مشکلات آنان را بغرنج تر و قساوت محاصره را دو چندان می سازد و تأثیری منفی بر زندگی روزمره صدها هزار تن از فلسطینیان بر جای می گذارد و آنها را به اسرایی در محلات و مجتمعهای پراکنده بدل می سازد که خروج و ورودشان منوط به اخذ مجوز از سازمانهای امنیتی صهیونیستها خواهد بود. البته تمامی این اقدامات یعنی تخریب املاک و مزارع و خشکاندن کشتزارها و قطع درختان بارور و غیره در واقع پیش زمینه مصادره زمینها و آواره ساختن ساکنان آنهاست.
با شروع مرحله نخست عملیات ساخت دیوار در شمال غربی کرانه باختری (جنین، طولکرم و قلقیلیا) معلوم شد که 15 روستا با جمعیتی بالغ بر 14 هزار نفر در میان حصار خط سبز گرفتار می شوند.
طبق برآوردها، 15 روستای دیگر شهرهای یاد شده با جمعیتی 140 هزار نفری از سه جهت به محاصره درخواهند آمد. همچنین انتظار می رود این 30 روستا در آینده با وضعیت بسیار سخت تری مواجه شوند.
در گزارش مقدماتی "نیگل روبرتس" نماینده بانک جهانی که به نمایندگان کشورهای کمک کننده و کمیته چهار جانبه ارائه شد، خاطر نشان شده است که حدود 70 ده کوچک و بزرگ فلسطینی با جمعیتی بالغ بر 213 هزار نفر در پایان کار ساخت دیوار حایل به محاصره در خواهند آمد و از یکدیگر جدا و تفکیک می شوند.
علاوه بر این، زمینهای 15روستا هم در غرب دیوار قرار خواهد گرفت و صاحبان آنها دیگر نمی توانند به زمینهای خود دسترسی داشته باشند و آنها را به زیر کشت ببرند. دیوار حایل 9650 هکتار از زمینهای ضلع غربی را از صاحبانش خواهد گرفت و یا به تعبیری آنها را از کرانه باختری که از ناحیه شرق محصور شده است، جدا خواهد کرد. همچنین احداث دیوارهای عرضی منجر به محاصره 6550 هکتار دیگر خواهد شد. افزون بر این ساخت خود دیوار با احتساب موانع پیرامونی 1140 هکتار از زمینها را خواهد بلعید.
باید متذکر شد که زمینهای مصادره و یا محاصره شده از حاصلخیزترین و پرآب ترین مناطق فلسطین به شمار می آیند و 42% از 175 منطقه زراعی کرانه باختری در مناطق شمالی قرار دارد. همچنین 80 درصد از پروژه های آب و برق کرانه باختری در این مناطق قرار دارد. نیروهای اشغالگر با احداث این دیوار عملا 31 حلقه چاه آب را غصب و ساکنان این مناطق را سالانه از 4 میلیون مترمکعب آب محروم می کنند.
با ساخت این دیوار تا ماه ژوئن گذشته 83000 اصله درخت بارور ریشه کن و 3500 هزار متر خط لوله آبیاری تخریب و 1140 هکتار از زمینهای کشاورزی از میان می رود. از دیگر پیامدهای این دیوار این است که تحرک ساکنان مناطق واقع در میان دیوار و خط سبز محدود می شود، زیرا شهروندان این مناطق نه دارای مدرک شناسائی اسرائیلی هستند که قادر به تردد در محدوده خط سبز باشند و نه می توانند به سمت کرانه باختری بروند و چنانچه هم به آن منطقه برسند، بازگشت به روستا و خانه هایشان واقع در غرب دیوار مشکل خواهد بود. این دیوار مشکلات و معضلات روزمره ای را در پی دارد که چه بسا میان شاگرد و معلم و مدرسه فاصله اندازد.
وضعیت کارمند و کارش و مریض و بیمارستان نیز به همین منوال و ممکن است روابط انسانی و اجتماعی میان خانواده های فلسطینیی را با مشکل مواجه سازد و حتی مانع از ادامه برقراری این روابط گردد.

دیوار و دیدگاه طرفها:
درخصوص مخالفت با دیوار و تلاش و اقدام برای مقابله با آثار و پیامدهای منفی آن بر زمینها و شهروندان فلسطینی، اجماعی فلسطینی (دولت و گروهها) حاصل شده است. مخالفت تشکیلات خودگردان با این طرح از آن ناشی می شود که دیوار مزبور خط مرزی چهارم ژوئن 1967م. را نقض کرده و وضعیتی را بوجود آورده که مغایر با قطعنامه 242 سازمان ملل است. وضعیت جدید عملا برپائی دولت یکپارچه ـ از نظر جغرافی ـ در کرانه باختری و نوار غزه را ناممکن می گرداند و به عبارتی این دیوار تیر خلاص بر پیکر بی جان روند سازش است که تشکیلات خودگردان آن را به عنوان خط مشی آینده سیاسی خود در پیش گرفته است. البته نهاد خودگردان تلاش زیادی بکار گرفته است تا از طریق ایالات متحده مانع از ساخت این دیوار شود، اما همیشه بی فایده بوده است.
موضع جهان عرب در قبال مسئله ساخت دیوار تفاوتی با موضعگیری کلی در قبال مقوله تجاوزات رژیم صهیونیستی ندارد که عموماً ضعیف و بی تأثیر است و از حد محکومیت زبانی فراتر نمی رود. گروه کشورهای عربی در تصویب قطعنامه ای در شورای امنیت که احداث دیوار به دست رژیم اشغالگر قدس را محکوم می کند و از این رژیم می خواهد که عملیات ساخت آن را متوقف سازد، ناکام ماند، زیرا آمریکا آن را وتو کرد. این گروه سپس دست به دامان مجمع عمومی سازمان ملل شد و با اتحادیه اروپا بر سر مصوبه ای به توافق رسید که هیچ الزامی برای رژیم صهیونیستی به همراه نداشت. بهای این توافق، پذیرش موضع سیاسی تحمیلی از جانب مجامع بین المللی و اروپایی برای محکومیت مقاومت فلسطین و تروریسم قلمداد کردن آن بود. موضع اروپا و میزان تاثیرگذاری آن متفاوت از موضع همتای عربی اش نبود و تنها در حد هشدار از عواقب و پیامدهای دیوار مذکور بر روند سازش و افزایش محنت ملت فلسطین باقی ماند، بدون آنکه اقدامات عملی و یا مجازاتی بر ضد کابینه شارون به همراه داشته باشد.
اما درباره موضع دولت آمریکا که می تواند بر دولت شارون تأثیرگذار باشد باید گفت که این کشور در راستای همگامی کامل با رژیم صهیونیستی، ضمن حمایت سیاسی از ساخت دیوار، پوشش مالی و بین المللی را نیز برای آن فراهم کرده است، این طرح که انتظار می رود هزینه آن به 400 میلیون دلار برسد، از پروژه های کلانی است که رژیم صهیونیستی بدون کمکها و تأمین اعتبار آن از سوی آمریکا قادر به انجام آن نیست. ضمن آنکه نباید نقش مهم وتوی آمریکا در شورای امنیت در تشویق دولت غاصب صهیونیستی به ادامه عملیات ساخت دیوار را از یاد برد.
البته این همسویی و حمایتهای آمریکا، وجود پاره ای اختلافات جزیی مربوط به مسیر دیوار را منتفی نمی کند، چرا که ایالات متحده با توجه به بن بستی که در عراق با آن مواجه شده است و نزدیک شدن زمان انتخابات ریاست جمهوری ضمن تاکید بر ادامه رایزنیها پیرامون مشکل مورد اختلاف فیمابین در خصوص مسیر مورد نظر و عدم تبدیل این اختلافات به چالشی حقیقی، هر از چند گاهی نگرانی خود را از بابت تأثیرگذاری احتمالی آن بر روند سازش و تشکیل دولت موعود فلسطینی و نیز زندگی غیر نظامیان فلسطینی ابراز می دارد.

دیوار حایل از نگاه صهیونیستها:
با بررسی اطلاعات مربوط به دیوار و تاثیرات آن بر ملت فلسطین شکل کلی نگرش صهیونیستها در این باره آشکار می شود، اما برای توضیح بیشتر باید مسائل مهمی تشریح شود:
الف) بعد امنیتی؛ بهانه امنیت، علت اعلام شده برای ساخت دیوار است، لیکن بدون تردید، ضربات کوبنده مقاومت در عمق رژیم صهیونیستی و ناکامی شیوه ها و ابزارهای دشمن برای مهار مقاومت، باعث شد که دشمن برای جامه عمل پوشاندن به اهداف امنیتی و غیره خود تغییراتی را در اولویتهای خود ایجاد کند. دشمن سعی می کند این هدف را از طرق زیر محقق سازد:
1ـ ایجاد موانع و نصب تجهیزات الکترونیکی جدید و استقرار نیروی انسانی برای مقابله با رزمندگان مقاومت بویژه شهادت طلبان.
2ـ زیر فشار قرار دادن ملت فلسطین به منظور تضعیف روحیه این ملت و در نهایت وادار کردن آنان به تسلیم در برابر خواست دشمن و پایان مقاومت.
دشمن می کوشد از حصار موجود در اطراف نوار غزه به عنوان تجربه ای موفق که توانست مانع از نفوذ شهادت طلبان از نوار غزه به سرزمینهای اشغالی 1948م. شود استفاده کند. صهیونیستها در حال حاضر نیز در مرز میان نوار غزه و مصر در حال تکمیل این دیوار هستند.
ب) مصادره زمینها؛ دیدگاه سیاسی لیکود تحت رهبری شارون بر تداوم اشغالگری و مصادره زمین فلسطینیان استوار و زمین از دید شارون زیربنای درگیری است. از این رو مصادره هر چه بیشتر زمینها و الحاق عملی آن به رژیم صهیونیستی به مثابه ایجاد بستری مناسب جهت تحمیل واقعیت جدید در آینده بر فلسطینیان است. این سیاست هدف اصلی مسیر فعلی ساخت دیوار محسوب می شود و در همین رابطه هزاران هکتار از زمینهای فلسطینیان مصادره شده و یا خواهد شد. علاوه بر این هزاران دونم دیگر در میان حصار و خط سبز به محاصره درآمدند تا درگام بعدی مصادره و به رژیم صهیونیستی ضمیمه شوند و اهالی این مناطق به واسطه اقدامات قهرآمیز و سرکوبگرانه از محل زندگی خود کوچانده شوند.
ت) ادامه شهرک سازی؛ نقشه ساخت دیوار حایل بیشتر از آنکه حاصل ملاحظات امنیتی باشد، به مسئله شهرک سازی توجه داشته است، لذا دولت اشغالگر کوشید در برنامه ساخت این دیوار تا آنجا که ممکن است شهرکهای بیشتری را در برگیرد و به همین دلیل مسیر آن به گونه ای انتخاب شد تا تعداد هر چه بیشتری از شهرکهای یهودی نشین را در خود جای دهد و در عین حال زمینه برای مصادره هرچه بیشتر مناطق محصور میان این دیوار میسر گردد.
شاید به جرأت بتوان گفت که سومین مرحله از برنامه ساخت دیوار، مصادره بخش وسیعی از زمین فلسطینیها در دشت اردن را در پی خواهد داشت.
ث) بعد سیاسی؛ جناح راست افراطی صهیونیستها همواره از آن بیم داشت که مبادا دیوار حایل به مرز سیاسی تبدیل و به تثبیت مرزهای چهارم ژوئن 1967م منجر شود. شهرک نشینان نیز از آن واهمه دارند که مبادا شهرکها برچیده شوند یا بیرون از حصار قرار گیرند و در نتیجه به رژیم صهیونیستی ضمیمه نشوند. اما مسیر فعلی این دیوار به تمامی این بیم و هراسها پایان داده است و برنامه های شارون را عملی می سازد. شارون در دیدار (سال 1997) با نخست وزیر ایتالیا طرح خود را که بیانگر نگرش وی در خصوص راه حل سیاسی مبتنی بر تشکیل دولت فلسطینی بر روی 42 درصد از مساحت کرانه باختری بود، مطرح ساخت.
نقشه این دیوار به نحوی است که رویکرد سیاسی شارون در خصوص حل و فصل نهایی را تحقق می بخشد و حاکمیت رژیم صهیونیستی بر منطقه "دشت اردن" را که ایلون سی سال پیش مطرح ساخته بود، محقق می سازد.
این دیدگاه در بطن خود وضعیت دیگری را رقم خواهد زد و گزینه های دیگر در روند سازش را غیر قابل انتخاب خواهد کرد و این بدان معناست که دولت فلسطینی تشکیل نمی شود مگر طبق مشخصه هایی که شارون مطرح ساخته است.

ج) بعد عقیدتی و روانی؛ باراک این بعد را با بیان این جمله (ما اینجاییم و آنها آنجا) در شعار انتخاباتی خویش به خوبی بازگو کرد. گوئی آنچه اتفاق می افتد فریبی است که صهیونیسم همیشه از آن بهره می گیرد. دیدگاه اخراج ملت فلسطین ـ طبق برنامه ساخت دیوار حایل ـ عملا به تبعید آنها و پایان درگیری طرفین خواهد انجامید.
طرز تفکر گیتویی صهیونیسم که در مراحل اولیه اشغال در شعار "حصار و برج" تجلی یافت، همچنان بر اندیشه سیاسی صهیونیستها حاکم است. در حالی که دیوار برلین فروپاشیده است و در زمانی که جهان به سوی آزادی و ارتباط آزاد پیش می رود، صهیونیستها در پی انزوا و محاصره دیگران هستند.
با ساخت این دیوار به خوبی احساس می شود که رژیم صهیونیستی بجای گسترش جغرافیائی و تحقق رؤیای صهیونیستها (سرزمین از نیل تا فرات) عملا خود را در داخل فلسطین محصور خواهد کرد؛ و این مطلب در ایدئولوژی صهیونیسم نوعی عقب نشینی چه در بعد به اصطلاح سرزمین موعود یا در خصوص ایده "اسرائیل بزرگ" محسوب می شود، زیرا زمینی که موفق به غصب آن شده اند، محدودتر از رؤیای آنان است و صهیونیستها خود را در میان دیوارهای متعدد بتونی و نیز ملت فلسطین محاصره می کنند.
این دیوار به صورت شفاف بیانگر حس و خوی خود برتربینی نژادی صهیونیستی است که از محنت و آزار ملت فلسطین لذت می برد. به بیانی دیگر نظام حاکم بر فلسطین اشغالی از حکومت نژادپرستی که در دهه های گذشته بر آفریقای جنوبی حاکم بود، خشن تر و خطرناک تر است.
خدای عزوجل در قرآن کریم از بزدلی یهودیان و تعلق بیش از حد آنان به زندگی دنیایی و همچنین از اندیشه (زندگی در میان دیوار و حصار) ریشه دار در اعماق وجودشان خبر داده است: لایقاتلونکم جمعیاً الا فی قری محصنة أو من وراء جدور، بأسهم بینهم شدید تحسبهم جمعیاً و قلوبهم شتی ذلک بأنهم قوم لا یعقلون"{آنها فقط از داخل دژهای مستحکم یا از پشت دیوارها با شما می جنگند. اختلاف در میان آنان بسیار زیاد است. شما آنها را متحد می پندارید، اما دلهایشان متفرق است، زیرا آنان قومی هستند که شعور ندارند و عاقل نیستند} (آیه 14 سوره حشر).

چ) بعد جمعیتی؛ نگرش چپیها و به ویژه حزب کار بر عامل جمعیتی و تلاش برای حفظ و تثبیت دولت یهودی بر همان ماهیت نژادی متکی است تا از این رهگذر بتوان چتر حمایتی صهیونیستهای داخلی از پروژه دیوار حایل را فراهم آورد. در اینجا باید متذکر شد که ساویر، باراک، حایم رامون، شاحاک و بن الیعازر از رهبران حزب کار رژیم صهیونیستی از پایه گذاران ایده ساخت دیوار حایل محسوب می شوند. از این رو حزب کار، لیکود را عامل اجرایی دیدگاه (جداسازی) خود می داند.
شاید بتوان جدی ترین خطر دیوار حایل را کوچ اجباری و اخراج فلسطینیان ساکن کرانه باختری دانست که می تواند زمینه ساز کوچاندن فلسطینیان در چارچوب "کشور جایگزین" و فراهم آوردن فرصتی مناسب برای مصادره هر چه بیشتر زمینها، شهرک سازی و افزایش تعداد شهرک نشینان در کرانه باختری گردد. به احتمال قوی هدف اصلی از احداث دیوار مذکور همین مطلب باشد، زیرا اگر هدف امنیت بود صهیونیستها به ساخت دیوار در طول خط سبز اکتفا می کردند.

روشهای مقابله با ساخت دیوار حایل:
با توجه به آنچه در پیش گفته شد، مشخص می شود که این دیوار نمادی از تجاوز و وحشیگری جدید صهیونیستها بر ضد ملت و سرزمین فلسطین است. این طرح توطئه ای قدیمی است که تجدید ساختار شده است تا سرزمین فلسطین اشغال شود و ساکنانش از آن کوچانده شوند و داراییهای آنان مصادره گردد. این طرح مورد توافق هر دو جناح چپ و راست صهیونیستهاست. مقاومت و حفظ امنیت رژیم صهیونیستی نیز فقط بهانه ای برای ادامه طرح شهرک سازی به رهبری شارون است.
بی شک، دشمن صهیونیستی همیشه بهانه های مناسبی برای اجرای مقاصد شوم خود پیدا می کند حال چه انتفاضه و مقاومت ادامه داشته باشد یا اینکه آرامش و سازش برقرار باشد، همان گونه که در برهه توافقات اسلو شهرک سازی به شدت افزایش یافت و اشغالگران به شدت به حضور در شهرکهای صهیونیست نشین و تحت حاکمیت رژیم صهیونیستی علاقه نشان دادند.
یکی از نویسندگان صهیونیست به نام ب. میخائیل در مقاله ای در روزنامه صهیونیستی یدیوت آهارانوت (در تاریخ 31/10/2003) نوشت، مسئله امنیت در ساخت دیوار فقط یک بهانه است که کابینه شارون انگیزه های حقیقی خود را که در رأس آن مصادره زمین فلسطینیان و افزایش مشکلات و رنجهای ملت فلسطین است تا به این وسیله این ملت را به تسلیم در برابر صهیونیستها وادار کند، در پس آن پنهان می کند. دیوار حایل فقط به مشکلات فلسطینیان دامن می زند، اما نمی تواند به صورت کامل از وقوع عملیاتهای شهادت طلبانه جلوگیری و امنیت را برای دشمن صهیونیستی برقرار کند. ساخت دیوار حایل انگیزه بیشتری برای فلسطینیان ایجاد می کند تا آنان همچنان به مقاومت خود ادامه دهند.
واقعیتی که با احداث دیوار نژادپرستانه حایل رژیم صهیونیستی متجلی می شود این است که حل منازعه از راه امضای توافقات کوچک در اینجا و آنجا امکان پذیر نیست، زیرا دشمن صهیونیستی هر وقت اراده کرد، می تواند مشکلاتی را برای مذاکره کننده فلسطینی ایجاد کند تا به این وسیله او را به همکاری با خود وادار سازد. پس از آن نیز برگ دیگری برای سازش در دست مذاکره کننده صهیونیستی قرار می گیرد تا از این راه بتواند مقدار دیگری از سرزمین و حقوق فلسطینیان را از دست آنان غصب کند. این امر با لزوم گسترش فعالیتهای مردمی، سیاسی، تبلیغاتی در سطح جهانی با تمام ابزارهای ممکن برای مقابله با ساخت دیوار حایل صهیونیستها، مغایر نیست. از همین راه نیز باید توجه افکار عمومی جهانیان را دائماً به مسئله فلسطین معطوف داشت و برای آزادی همه فلسطین استراتژی مناسبی تنظیم کرد تا از این راه ریشه رژیم صهیونیستی در فلسطین خشکانده شود و در پی آن همه مشکلات موجود حل و فصل گردد. این هم جز با گردآوری تلاشهای همه فلسطینیان، امت عرب و مسلمانان جهان میسر نیست. برای تحقق این گزینه استراتژیک هم باید راهبرد مقاومت، پایداری و مقابله با توطئه های دشمن و ثبات قدم در سرزمین فلسطین در برابر هرگونه فشار و شرایط محاصره، در پیش گرفته شود و همزمان باید اطمینان به خود و قیام مقتدارنه به منظور فراهم کردن ابزارهای مناسب برای جهاد و مقاومت در سرلوحه کارها قرار گیرد تا از موانعی که با ساخت دیوار حایل در برابر ما ایجاد می شود، بگذریم و علاوه بر آن از دیوار نژادپرستانه انگیزه و هدف جدیدی برای گسترش و تقویت مقاومت بسازیم. این دیوار چالشی در برابر مجاهدان و تئوریسینهای ماست که با استعانت از خداوند متعال و به کمک تجربه ها و امکانات مناسب می توان بر آن چیره شد.
اگر دشمن صهیونیستی تصور می کند که تحمیل "عمل انجام شده" می تواند به منازعه بر سر موجودیت میان ملت و امت ما از یک طرف و دشمن صهیونیستی ( و همپیمانانش ) از طرف دیگر پایان دهد باید از سقوط دژ بارلیف، تخریب دیوار برلین و از میان رفتن خط ماژلان در فرانسه عبرت بگیرد و به یاد آورد که با وجود عظمت و استحکام این دیوارها و خطوط، سرانجام آنها از بین رفتند و سقوط کردند. دشمن صهیونیستی با به یادآوردن این درس باید به این نتیجه برسد که چنین دیواری هیچ گاه نمی تواند در برابر اراده ملت ما برای دستیابی به آزادی و رهایی از تروریسم و اشغالگری صهیونیستها، امنیت را برای این رژیم فراهم کند.

دیوار نژادپرستانه "اسرائیل" و مغایرت آن با اصول حقوق بشر
به قلم: سمیر نصار
پیش از آغاز این بحث، بهتر است یادآور شوم که اخیراً مسئله ساخت دیوار نژادپرستانه صهیونیستها به درخواست گروهی از کشورهای عرب عضو سازمان ملل به دادگاه بین المللی لاهه ارجاع شده تا این دادگاه نظر حقوقی خود را درباره ساخت این دیوار در داخل کرانه باختری اعلام کند که بخشهای وسیعی از زمینهای فلسطینیان ساکن این منطقه به مناطق اشغالی 1948 که به مناطق خط سبز موسوم است، ضمیمه می شود. جلسات دادگاه عملاً در 24 فوریه 2004 آغاز شد و قضات دادگاه به مدت دو روز اظهارات، دلایل و شکایت فلسطینیان، سودانیها و برخی از نمایندگان کشورهای عرب و خارجی را شنیدند. اینها مقدمات کار دادگاه بود تا پس از آن حقوقدانان با تشکیل جلسات سری مشورتهای لازم را انجام داده و نظر خود را اعلام کنند. رژیم صهیونیستی و آمریکا نیز با فرستادن نامه ای به دادگاه اعلام کردند که دادگاه لاهه صلاحیت اظهار نظر درباره یک منازعه سیاسی را ندارد.
آمریکا همچنین از دادگاه خواسته است که هیچ حکمی در این باره صادر نکند تا آنکه به سبب آن روند سازش متوقف نگردد! پیش از پرداختن به بحث اصلی باید یادآور شویم که رژیم صهیونیستی هیچ سندی درباره ادعای خود ندارد، زیرا این دادگاه وظیفه دارد درباره اختلاف میان کشورها قضاوت کند و یکی از ابعاد این اختلافات هم سیاسی و بخشی نیز تجاوز به حقوق دیگران است. مسئله شبه جزیره تابا به همین دادگاه سپرده و حکمی نیز در این باره صادر شد. موضوع اشغال نامیبیا به وسیله آفریقای جنوبی نیز به دادگاه لاهه ارجاع و در آنجا درباره آن تصمیم گیری شد، پس ادعای رژیم صهیونیستی درباره صلاحیت دادگاه لاهه بی پایه و اساس است و هیچ سندیت قانونی ندارد.
د: شارون نخست وزیر "اسرائیل " تصمیم گرفته است، طرح ساخت دیواری را که در زمان تصدی وزارت امور زیربنایی رژیم صهیونیستی، تهیه کرده بود، عملی سازد. او عملاً نیز ساخت این دیوار را که فلسطینیان را در زندان بزرگی محاصره می کند و آنان را از دسترسی به هر آنچه که اسرائیل نخواهد باز می دارد، آغاز کرد. این دیوار با محاصره کامل کرانه غربی رود اردن و تجاوز به زمینها، باغها، درختان و انسانهای ساکن این منطقه، ساخته می شود و راه ارتباطی بسیاری از شهرها و روستاها و اردوگاههای فلسطینی قطع می شود تا آنان قادر به ادامه زندگی و تأمین معیشت خویش نباشند.
شیوه ساخت این دیوار به گونه ای است که به حقوق و زمینهای فلسطینیان تجاوز می کند و این مسأله از نظر قوانین حقوق بشر تجاوز به حریم این قوانین است. این اقدام اشغالگران صهیونیست با کنوانسیون چهارم ژنو مغایر است که اشغالگران را از ایجاد تغییرات در مناطق و زمینهایی که اشغال کرده اند، باز می دارد. همچنین مشاهده می کنیم که این دیوار با حقوق اولیه ای که همه ادیان و قوانین بر لزوم احترام به آنها تأکید کرده است، تناقض دارد. این دیوار در مسیر ساخت خود افراد یک خانواده را از یکدیگر جدا می کند. یک مجموعه ساختمانی را به دو قسمت می کند و تعدادی از افراد یک خانواده در بخش فلسطینی و گروه دیگری از آنان در داخل دیوار قرار می گیرند. مشاهده می شود که این اقدام جنایتی در حق انسانیت است، البته اگر "اسرائیل" ساکنان این مناطق را که در داخل دیوار گرفتار شده اند در چارچوب مقاصد خود اخراج نکند.

دیوار نژادپرستانه امنیتی بیت المقدس را به 4 بخش مجزا تقسیم می کند و 320 هزار فلسطینی را در بر می گیرد
مرکز حقوقی "قدس" نسبت به تأثیرات ویرانگر دیوار نژادپرستانه حایلی که در اطراف شهر بیت المقدس ایجاد می شود بر ساختار جمعیتی این شهر و وضعیت اقتصادی و اجتماعی ساکنان آن هشدار داد.
این مرکز که در زمینه حقوق ساکنان شهر قدس فعالیت می کند روز گذشته با انتشار گزارشی اعلام کرد، آن مقدار از دیوار حایل امنیتی و نژادپرستانه صهیونیستها که تاکنون در اطراف شهر بیت المقدس ساخته شده است، این شهر را به 4 بخش مجزا تقسیم کرده است که این بخشها هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند و ساختار جمعیت فلسطینیان این شهر را در داخل و خارج از محدوده تصنعی شهرداری صهیونیستها به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. این شهر همچنین به وسیله 15 شهرک صهیونیست نشینی که در بخش شرقی آن ایجاده شده و جاده های ارتباطی شهرکهای صهیونیست نشین، پلها و تونلها محاصره شده است.
بر اساس اطلاعات و آمارهایی که این مرکز در اختیار دارد، با ساخت دیوار حایل نژادپرستانه صهیونیستها، شهر بیت المقدس به 4 بخش مجزا از هم مانند "گیتوهای" منزوی تقسیم می شود.

بخشهای جنوب شرقی و شمال شرقی:
این بخشها شهرکها و روستاهای صور باهر، جبل المکبر، سواحره شرقی، ابو دیس، عیزریه، زعیم، عناتا، حزما و مخماس را در بر می گیرد و جمعیت آنها بالغ بر 100 هزار نفر است.
دیواری که قرار است صهیونیستها در روستاهای سواحره شرقی و صور باهر بسازند، سبب می شود که بیش از 4 هزار فلسطینی به محدوده خارج از شهر رانده شوند. تأثیرات این دیوار در بخشهای بهداشت، آموزش و آزادی رفت و آمد اخیراً آشکارتر شده است.
سربازان اشغالگر در پستهای بازرسی جدیدی که در ورودی برخی از شهرکها ایجاد کرده اند، کنترل کامل رفت و آمد فلسطینیان را در اختیار می گیرند. این امر مانع از دسترسی صدها دانش آموز و کارکنان آموزش و پرورش و معلمان به مدارس و محل کار خود می شود. کما اینکه از شهروندان خواسته شده است که به دفاتری موسوم به "ادارات شهری" زیر نظر ارتش اشغالگر مراجعه کنند و مجوزهای ویژه اقامت دریافت کنند که در بیشتر اوقات به فلسطینیان چنین مجوزهایی داده نمی شود. سربازان اشغالگر در بیشتر اوقات به ساکنان رام الله و اریحا و غیره اجازه ورود به شهرکهای ابو دیس و العیزریه داده نمی شود و تنها ساکنان استانهای بیت لحم و الخلیل اجازه ورود به این شهرکها را دارند. ساکنان روستاهای عناتا، حزما، جبع و مخماس نیز اجازه ورود به شهر قدس را ندارند. اشغالگران تنها دو گذرگاه ارتباطی میان این روستاها و شهر قدس ایجاد کرده و تعداد زیادی نیروی نظامی در آنها مستقر کرده اند. گذرگاه اول در اردوگاه شعفاط قرار دارد و گذرگاه دوم پست بازرسی در ورودی شهرک اشغالی بسگوت زئیف است.
مرکز قدس در گزارش خود می افزاید، اگر دیوار نژادپرستانه حایل در شرق نیز بنا بر گفته های اخیر نخست وزیر رژیم صهیونیستی ساخته شود، دو منطقه در شمال شرقی و جنوب شرقی نیز از هم این مناطق جدا می شوند و به وسیله شهرکهای صهیونیست نشین که به صورت کمر بندی به دور شهر قدس ساخته شده اند، محاصره می گردند. شهرکهای صهیونیست نشینی که این دو منطقه فلسطینی نشین را در محاصره خود دارند عبارتند از: کوخاف یعقوب، ریمونیم، ادم، نیوی یعقوب، بسگات زئیف در غرب، شهرکهای اشغالی داخل قدس و شهرکهای صهیونیست نشین در منطقه الاغوار در بخش شرقی، شهرکهای صهیونیست نشین جیلو، جبل ابو غنیم و کیدار در جنوب.
همزمان با انزوای جغرافیایی این مناطق، آنها از نظر ساختار جمعیتی نیز با محدودیتهای زیادی مواجه می شوند. این اقدام از افزایش تعداد فلسطینیان در بیت المقدس جلوگیری می کند و ساخت و ساز فلسطینیان نیز در بخش شرقی این شهر متوقف می گردد، زیرا با احداث دیوار حایل در اطراف این مناطق باقی مانده زمینهای فلسطینیان ساکن این منطقه نیز غارت و غصب می شود.

بخشهای شمال و شمال غربی:
این دو بخش نیز شامل ضاحیه البرید، رام، اردوگاه قلندیا، المطار، کفر عقب، سمیرامیس و همه روستاهای شمالی غربی قدس است. در مجموع بیش از 140 هزار نفر در این مناطق سکونت دارند.
ساخت دیوار حایل صهیونیستها در بخش شمالی دیوار بویژه منطقه قلندیا و المطار تا روستاهای کفر عقب و سمیرامیس موجب می شود که بیش از 26 هزار نفر از ساکنان منطقه بیت المقدس از محدوده این شهر خارج شوند و این وضعیت اقامت آنان را در این منطقه در معرض خطر قرار می دهد.
اگر دیوار نژادپرستانه دیگری در جاده قدس ـ رام الله ساخته شود، روستاهای ضاحیة البرید، رام و حی الصمود از شهر قدس جدا شوند. گفتنی است که در حدود 70 هزار نفر در این مناطق سکونت دارند. چنین اقدامی مشکلات فلسطینیان ساکن قدس را افزایش می دهد و آنان را مجبور می سازد که برای رسیدن به شهر قدس مسافتی طولانی را بپیمایند. این مشکلات صدها دانش آموز ساکن این مناطق را نیز که در مدارس قدس و اطراف آن تحصیل می کنند، شامل می شود. علاوه بر آن، رفت و آمد شهروندان این مناطق بویژه بیماران نیز با دشواری صورت می گیرد. همچنین ساخت این دیوار تأثیرات مخربی بر حیات اقتصادی ساکنان روستاهای رام و ضاحیة البرید دارد و چنین وضعیتی این مناطق را که در سالهای گذشته به مناطق صنعتی، تجارتی و خدماتی شهر قدس تبدیل شده بودند با بحران مواجه می سازد و صدها کارگاه، کارخانه و مغازه تعطیل و سیطره اقتصادی رژیم صهیونیستی بر این منطقه تثبیت می گردد.
منطقه شمالی به وسیله شهرکهای اشغالی "رام"، نیوی یعقوب و بسگات زئیف محاصره می گردد. منطقه شمال غربی نیز که روستاهای قدس غربی (14 روستا) را در بر می گیرد وضعیت بهتری نسبت به دیگر مناطق فلسطینی نشین ندارد. در این منطقه در حدود 70 هزار فلسطینی ساکنند. زمینهای این منطقه از حاصلخیزترین مناطق استان قدس به شمار می رود. در شرق آن شهرکهای اشغالی جفعات زئیف، جفعون، جفعون هداشا، هارادار و معالیه همیشات و در غرب آن شهرکهای اشغالی واقع در داخل خط سبز (مناطق اشغالی 48) قرار دارند.
کمربندی که به وسیله شهرکهای صهیونیست نشین به دور این منطقه کشیده، بسیار خطرناک تر از دیوار نژادپرستانه امنیتی است، زیرا علاوه بر غصب باقیمانده زمینهای فلسطینیان در این منطقه، از هر گونه تغییر وضعیت به نفع فلسطینیان جلوگیری می کند. علاوه بر آن جاده های ارتباطی این شهرکها نیز موجب شده است که راه های ارتباطی روستاها و شهرکهای فلسطینی نشین قطع شود و در نتیجه رفت و آمد فلسطینیان این منطقه به شهر رام الله با دشواریهای زیادی مواجه گردد. این در حالی است که ساکنان شهر رام الله نیز بدون دریافت مجوز از صهیونیستها حق رفتن به قدس را ندارند و دریافت مجوز از رژیم صهیونیستی برای رفتن به بیت المقدس نیز شاید در حد ناممکن باشد.
دیوار نژادپرستانه حایل جدیدترین شیوه شکنجه روزمره ای است که صهیونیستها در فلسطین اشغالی علیه ساکنان آن اختراع کرده اند. این دیوار نژادپرستانه نه تنها هزاران نفر را از زمینهای شان جدا کرده، بلکه به بهانه ساخت آن هزاران هکتار از زمینهای فلسطینیان در کرانه باختری سرقت و غصب شده و به مناطق تحت کنترل کامل صهیونیستها ضمیمه گردیده است.
در این سوی دیوار نژادپرستانه به ویژه در مناطق شمال فلسطین و بیت المقدس اشغالی مشکلات زیادی برای ساکنانش ایجاد شده است. این دیوار در منطقه شمالی به ویژه در شهرهای قلقیلیا و طولکرم، این شهرها و تعداد زیادی از روستاهای مجاور آنها را به دو بخش تقسیم کرده است. بخشی از آن تحت سیطره همه جانبه صهیونیستها قرار گرفته است و فلسطینیان برای ورود به آن به گرفتن مجوز نظامی از دفاتر ارتش اشغالگر نیاز دارند و بخش دیگر هم در کرانه باختری قرار گرفته است که به مانند زندانی بزرگ فلسطینیان را در خود محبوس کرده است.
منطقه بیت المقدس به ویژه شهرک ابودیس هم به دو بخش تقسیم شده و ساکنان آن و نیز ساکنان شهرکها و روستاهای مجاور حق ورود به شهر بیت المقدس و اقامه نماز در مسجد الاقصی را ندارند. مشاهده صحنه های تکان دهنده فروپاشیدن کانون یک خانواده فلسطینی که زمین آن به سبب ساخت دیوار نژادپرستانه صهیونیستها به دو بخش تقسیم شده و بخشی از اعضای آن در یک سوی دیوار و گروهی نیز در آن سوی دیوار زندگی می کنند بسیار دردناک است.
اختلافات گسترده ای در محافل سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی درباره دیوار حایل بروز کرده است. برخی آن را اقدامی سیاسی می دانند و برخی می گویند که این دیوار توجیه امنیتی دارد. پرسشی که از نظامیان و مسئولان امنیتی رژیم صهیونیستی حتی پیش از سیاستمداران این رژیم مطرح است اینکه، آیا دیوار حایل به رغم ارتفاع و طول زیاد و نیز برجهای نظامی و مراقبت دائمی اش توانسته است امنیت را برای صهیونیستها به ارمغان آورد؟ و آیا این مانع توانسته است از دسترسی شهادت طلبان به اهدافی که درصدد حمله به آن و رسیدن به درجه رفیع شهادت هستند، جلوگیری کند
قضیه دیوار غوغایی در جناح راست صهیونیستها که بر یکپارچگی دولت عبری تأکید دارند، برپا کرد. این جداسازی به مثابه پایان طرح صهیونیسم بود که از نظر آنان می بایست همیشه مناطق جدیدی را به خود ضمیمه می کرد. مارتین یاشوع از تحلیلگران و نویسندگان افراطی در جناح راست رژیم صهیونیستی که در مرکز مطالعات سیاسی آریل نیز به کار مشغول است، بر این باور است که کابینه شارون در حق عموم صهیونیستها و یهودیان جنایت کرد. او می بایست پیش از دست زدن به هر اقدامی از نظر آنان آگاه می شد. وی تأکید می کند که "شارون با ساخت دیوار حایل انگار به فلسطینیان گفته است که آن سوی دیوار دولت شما و این سوی آن هم دولت ماست. این مسأله با افکار و ایدئولوژی ما سازگار نیست. به همین دلیل این دیوار بیش تر به نفع فلسطینیان است و آنان می توانند در کارها و تصمیم گیریهای خود استقلال بیشتری داشته باشند و این کار با مرزهایی که شارون با ساخت دیوار برای آنان ساخته است، به حقیقت می پیوندد؟!"
یاشوع در ادامه می گوید:" دیوار امنیتی و هر کس که در داخل آن است به شارون و کابینه اش لعنت می فرستد. نسلهای آینده مؤمنان به تورات هم که بر این باورند زندگی بدون مانع و قید و بند در هر بخشی از اراضی دولت یهودی که دوست داشته باشند، حق آنان است نیز او را لعنت می کنند. آنچه شارون امروز انجام می دهد، محدود کردن آزادی شهروندان دولت یهودی است و ما آن را کاملاً مردود می دانیم".
اما یهودا اللیطانی یکی دیگر از نویسندگان و روزنامه نگاران صهیونیست بر این باور است که "این دیوار یک دیوار نژادپرستانه است که باید از بین برود، زیرا لکه ننگی بر پیشانی "اسرائیل" در برابر افکار عمومی جهانیان است. لیطانی می پرسد، " نمی دانم پس از آنکه اسرائیل با فلسطینیان توافقی با حضور مجامع بین المللی امضا کرده است، دیوار حایل دیگر چیست؟ این دیوار واقعیتها را تغییر داده است. هر دو طرف در پی یافتن را حلی دائمی و مشترک هستند که در آن زندگی شرافتمندانه برای هر دو ملت تأمین شود. آیا این دیوار می تواند از عملیات نظامی که ضد صلح است، جلوگیری کند یا آنکه موجب شعله ور شدن جنگ و اختلافات و کینه ها می شود؟" لیطانی از عقلای "اسرائیل" می خواهد که برای از بین بردن این دیوار و پایان دادن به این قضیه تلاش مضاعفی به کار گیرند و به مذاکره باز گردند".
اختلاف و شکاف این گونه در جامعه ای چند قومی ایجاد گشته است که مردمش از کشورهای گوناگونی در اینجا جمع شده اند تا دولت خود را بر روی ویرانه های ملتی بنا کنند که تمدن عربی و اسلامی آن در اعماق تاریخ ریشه دارد.
جدای از این مسأله باید یادآور شد که نقطه مشترک همه نظرات در رژیم صهیونیستی مسأله امنیت است، زیرا این امنیت است که آنان را متحد می سازد و در یک جا جمع می کند. همین قضیه بود که ساخت دیوار را به آرزوی برخی صهیونیستها تبدیل کرده بود. افکار عمومی در رژیم صهیونیستی در شرایط دشواری که صهیونیستها با شدت یافتن عملیات نظامی شهادت طلبان فلسطینی با آن مواجه شده و به شدت سردرگم و وحشت زده شده بودند، برای عملی شدن این طرح تحت فشار قرار گرفت. به همین دلیل تصمیم گیری برای ساخت دیوار به راحتی و در آن شرایط صورت گرفت و مشخص نشد که چه کسی در میان توده صهیونیستها با این طرح امنیتی مخالف یا موافق است.
وی می افزاید، مقابله با دیوار امنیتی از طریق مقابله با اشغالگرانی که بر همه چیز سیطره یافته اند، امکان پذیر است، زیرا کابینه شارون شبانه روز کودکان را می کشد، خانه ها و زمینها را ویران و زندگی فلسطینیان را به جهنم تبدیل می کند. ما باید مقاومت کنیم. مقاومت ما هم برای پایان دادن به اشغال سرزمین و مقدساتمان است. مشکل، مسأله ساخت دیوار امنیتی یا بقعه یادبود نیست. مسأله جنگ برای یک آرمان، یک ملت و یک سرزمین است. به همین سبب باید تأکید شود که مقاومت همزمان با فعالیتهای مربوط به مقابله با ساخت دیوار یا برگزاری جلسه دادگاه لاهه یا غیره ادامه می یابد، زیرا ملت ما در همه عرصه های مبارزه و مقاومت فعالیت می کند.
شیخ عبدالله شامی سخنگوی جنبش جهاد اسلامی فلسطین نیز گفت که حرکت جهادی ملت فلسطین به بخش معینی از مقاومت تعلق ندارد. هر بعدی از ابعاد مقاومت برای تقویت بعد دیگر آن است. ملت فلسطین نمی تواند مقاومت خود را به یک شکل محدود سازد. وی تأکید کرد که امیدواری به دادگاه لاهه برای نابودی دیوار اشتباه است، زیرا ملت فلسطین مدت زیادی را به انتظار حرکت مجامع به اصطلاح قانونی جهان و شورای امنیت و اجرای قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل متحد مانده است، اما متأسفانه هیچ یک از این مؤسسات نتوانسته اند سرزمین و شرف از دست رفته این ملت را به آن بازگردانند و به همین دلیل است که باید برای بازپس گیری حقوق از دست رفته و غصب شده اش به مقاومت و جهاد خود ادامه دهد.
شیخ عبدالله الشامی می افزاید، دیوار امنیتی به امنیت دولت عبری کمک نمی کند، زیرا با وجود تمام موانع عملیات شهادت طلبانه و جهاد فلسطینیان ادامه دارد. ایشان درباره زمان مناسب انجام عملیاتهای شهادت طلبانه می گوید:" ما ارتشی نداریم که هر وقت خواستیم زمان عملیات را تعیین کنیم، زیرا امکانات امنیتی و فنی ما کم است به همین سبب دشوار است که مقاومت در خدمت خواسته های سیاستمدارانی که در دفاتر مجلل نشسته اند، درآید.
دیوار نژادپرستانه اشغالگران تمام مناطق کرانه باختری را در بر گرفته است. رژیم صهیونیستی مدعی است که این دیوار از حملات گروههای مقاومت فلسطین به مناطق تحت اشغالش جلوگیری می کند. این دیوار هزاران دانشجو و دانش آموز فلسطینی را با مشکلات فراوانی مواجه ساخته است. آنان برای رسیدن به دانشگاهها یا مدارس خود با مشکلات گوناگون و فراوانی مواجه می شوند که این امر روند آموزش را برای آنان غیر قابل تحمل می سازد. به همین سبب بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان مجبور شده اند در نزدیکی مدارس یا دانشگاههای خود خانه هایی اجاره کنند که این مسئله بر مشکلات خانواده های فلسطینی که با بحران اقتصادی شدیدی روبرو هستند، می افزاید.
گزارشهای منتشر شده از سوی وزارت آموزش عالی فلسطین نشان می دهد که در حدود 7500 دانشجو فقط در استانهای طولکرم، قلقیلیه و جنین با مشکل رفت و آمد به محل تحصیل خود، مواجهند. رژیم صهیونیستی بخشهای گسترده ای از این استانها را به بهانه ساخت دیوار نژادپرستانه خود مصادره کرده است. به پیش بینی وزارت آموزش عالی فلسطین با تکمیل ساخت دیوار حایل مشکلات این دانشجویان و دانش آموزان بیش تر شود.
در همین راستا باید یادآور شد که بخش آموزش فلسطین با احداث این دیوار جنایتکاران صهیونیست با مشکل دیگری نیز روبروست که اهمیت آن از مسئله پیشین کمتر نیست. این مشکل به رفت و آمد معلمان به مناطقی باز می گردد که در پشت دیوار قرار گرفته اند. تنها در شهر طولکرم 150 معلم برای رسیدن به محل کار خود با مشکل شدید مواجه اند. این مشکل وزارت آموزش فلسطین را با چالشهای جدیدی مواجه ساخته است. از این وزارتخانه خواسته شده است که به هر ترتیب ممکن کادر آموزشی مدارسی را که در پشت دیوار حایل به محاصره درآمده اند تکمیل کند. مشکل مهم دیگر آن است که برخی از روستاهایی که در پشت دیوار قرار گرفته اند هیچ مدرسه فعالی ندارند از این رو تا پیش از آغاز سال جدید تحصیلی باید راه حلی برای این مسئله پیدا کرد.
صدها دانش آموز در شهر ابو دیس در نزدیکی بیت المقدس هر روز از بلوکهای سیمانی که ارتفاعشان از 2 متر تجاوز می کند، عبور می کنند. این بلوکهای سیمانی شهرک ابودیس را از شهر بیت المقدس جدا می سازد. با این وجود دانش آموزان از خانه تا مدرسه خود فقط ده دقیقه طی می کردند، اما پس از آنکه اشغالگران صهیونیست ساخت دیواری به ارتفاع هشت متر را در دستور کار خود قرار داده و ساخت این دیوار را عملاً آغاز کردند، دانش آموزان دیگر قادر نیستند به مدارسی که تنها چند صد متر از خانه هایشان فاصله دارد، بروند.
آری، دیوار حایلی که اشغالگران در حال ساخت آن هستند، فلسطینیان را ناچار ساخته است که با تمام توان با آن مقابله کنند و جدال در این میدان به صحنه مرگ و زندگی برای آنان تبدیل شده است. فلسطینیان معتقدند که داشتن نسلی باسواد کوتاه ترین راه ممکن برای تشکیل دولت مورد نظر آنان در آینده است.

واکنش بازیگران خارجی به قضیه دیوار:
به قلم مرسی عطا الله
شاید امتناع آمریکا از تحت فشار قرار دادن "اسرائیل" برای توقف تجاوزات مستمر این رژیم به ملت فلسطین و پایان دادن به اشغال نامشروع بخشهایی از سه کشور عربی تا حدی قابل فهم باشد، اما آنچه توجیه ناپذیر و نامفهوم است اینکه ایالات متحده آمریکا و اروپا و استرالیا به اقدام خطرناک تری دست بزنند و در تصریحات و اظهارات سیاسی و خبری خود منطبق با دیدگاه شارون حرکت و همانند او سیاستهای تجاوزکارانه و تعصبش را توجیه کنند و برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت تحقق صلح و لوازم آن به بهانه های واهی و پوچ (و گاه خنده دار) استناد جویند.
اگر دیوار نژادپرستانه حایلی را که رژیم اشغالگر قدس در حال ساخت آن است مثال بزنیم، نمونه بسیار مناسبی برای نشان دادن انسجام کامل مواضع آمریکا و اروپا با موضع "اسرائیل" خواهد بود، زیرا هیچ کس این ادعا را که پیوستن آمریکا، اروپا و استرالیا به اسرائیل برای جلوگیری از بررسی پرونده دیوار حایل در دیوان عدالت بین المللی در لاهه به دلیل نقش این دادگاه و نوع فعالیت آن است، باور نمی کند و این موضوع به قانونی بودن دیوار ارتباطی ندارد، زیرا همه می دانند که ما با این کار مخالف هستیم!
این ابرقدرتها چه کسانی هستند؟ قدرتشان را از کجا گرفته اند؟ چرا آنان می خواهند که همگان گفته و خواسته آنها را بپذیرند. آنان به ستم و ستمکاران یاری می رسانند و رو در روی حق قرار می گیرند و "اسرائیل" را تشویق می کنند که با بی اعتنایی به قوانین بین المللی در صلاحیت دادگاه عدالت بین المللی هم تردید کند.
آنها با این کارهای خود چگونه می خواهند که اعتبارشان حفظ شود و حال آنکه عملکردشان نشان می دهد که آنان جنگی تمام عیار را با استناد به اطلاعاتی که نادرست بودن و دقیق نبودنشان بارها بر همگان ثابت شده است، بر ضد کشورهای عربی و اسلامی ـ فقط به این بهانه که به این کشورها شک دارند ـ آغاز کرده اند. جالب آنکه، هرگاه "اسرائیل" که جنایتهای خود را به صورت آشکار و در روز روشن انجام می دهد، مورد توجه قرار گیرد، نتیجه برعکس می شود. همان اسرائیلی که اکنون به ساخت دیوار نژادپرستانه حایل با سرعت هر چه تمام تر ادامه می دهد و در این راه هزاران هکتار از زمینهای باقی مانده در دست فلسطینیان را می بلعد و تکه تکه می کند. در اینجا قدرتها مدعی می شوند که دادگاه عدالت بین المللی اختصاصی نیست! و بررسی یک مسئله سیاسی که باید از طریق مذاکره مستقیم میان "اسرائیل" و فلسطینیان حل شود به این دادگاه مربوط نمی شود!
کدام تحقیر و اهانتی در جهان امروز بدتر و شنیع تر از این گفته است؟
آنان در گذشته بهانه می گرفتند که مخالفت عربها با اصل مذاکره مستقیم با "اسرائیل" مانع از تحقق صلح شده است و هنگامی که عربها با پذیرش اصل مذاکره درصدد برآمدند این بهانه را از آنان بگیرند، چیزی جز امروز و فردا کردن و افزایش تجاوزات صهیونیستها عایدشان نشد و در عین حال این قدرتها سکوت حیرت انگیزی پیشه کردند و اگر هم چیزی گفتند فقط تقبیح عملیاتی از عملیاتهای مقاومت مشروع و قانونی مبارزان فلسطینی بر ضد اشغالگران بود، اما آنگاه که رژیم صهیونیستی جنایتهایی که از گفتنش عرق شرم بر پیشانی می نشیند، مرتکب می شود، انگار این ابرقدرتها لال و کر و کور هستند.
انسان با نگاهی به انگیزه ها و اهداف آمریکا و اروپا و استرالیا به شدت بهت زده می شود، زیرا این سه قدرت از همه بیش تر به بی ثمر بودن مذاکره مستقیم میان فلسطینیان و رژیم صهیونیستی آگاهند و می دانند که هیچ توازنی استراتژیک میان این دو نیرو برقرار نیست تا بر اساس آن مذاکره حقیقی صورت گیرد و شکاف و فاصله بسیاری از نظر قدرت میان این دو و به نفع رژیم صهیونیستی وجود دارد و این قدرت برتر نظامی، صهیونیستها را بر آن می دارد که به شدت تعصب به خرج دهند و به هیچ یک از قوانین بین المللی احترام نگذارند.
با چه حساب و منطقی می توان فلسطینیان را قانع کرد که به سازمان ملل و دادگاه بین المللی نروند و با مسئله دیوار کاری نداشته باشند و این را هم به رئوس برنامه مذاکرات یخ بسته و درجا زده از سالها پیش، اضافه کنند.
آیا فلسطینیان باید منتظر بخشش و کرم رژیم صهیونیستی باشند و منتظر بمانند تا آنکه رژیم صهیونیستی پس از پایان ساخت دیوار و بلعیدن زمینهای ملتی ستمدیده و محاصره شهرها و روستاها و قطع ارتباط آنها از یکدیگر و محروم شدن مردم از مزارع و مدارس و کارخانه ها و کارگاههای خود، با از سرگیری مذاکرات موافقت کند؟
غرور این قدرتها که در برخورد با پرونده عراق آنگونه برجسته شد، کجا رفته است؟ حال آنکه هیچ دلیل موجهی برای تجاوز به این کشور اسلامی وجود نداشت و این قدرتها نه تنها در برابر حوادثی که در فلسطین در جریان است سکوت نمی کنند ـ هر چند که خود سکوت هم یک جنایت است ـ بلکه کار را به آنجا رسانده اند که جنایتها را توجیه می کنند و تفاسیر باطلی از آن ارائه می دهند و مصیبت آنکه زبان آمریکا و انگلیس و استرالیا حتی از زبان صهیونیستها درازتر شده و به کاسه داغ تر از آش تبدیل شده اند.
بهانه آنها چیست؟ می گویند نگران آنند که اگر اجازه داده شود پرونده دیوار حایل در دادگاه عدالت بین الملل بررسی شود، زمینه برای طرح منازعات زیادی که یکی از طرفهای درگیر با مطرح شدن آن در مجامع بین المللی مخالف باشد در این دادگاه فراهم می گردد!!
آیا بند یا ماده ای در قوانین دادگاه بین المللی وجود دارد که مانع از آن شود که طرفی که بر آن ظلم شده است به این دادگاه پناهنده شود؟
اگر این دادگاه برای حل منازعاتی که در آنها مذاکره سودی نداشت و راههای دوستانه و دیپلماتیک نتیجه نداد، تشکیل نمی شود، پس وجود آن چه لزومی دارد؟
آیا خنده دار نیست که گفته شود، اعطای مجوز به دیوان عدالت بین الملل برای رسیدگی مسئله دیوار نژادپرستانه به سیاسی شدن این دادگاه می انجامد و موجب انحراف این دادگاه از هدفی که برای آن تأسیس شده است، می گردد؟ بهتر است به یادآوریم که این دادگاه تاکنون بارها در مسائل مشابه با مسئله دیوار نظر داده است.
قابل درک نیست که چرا عربها و به ویژه فلسطینیان باید تاوان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را که هر چهار سال یک بار برگزار می شود، بپردازند و آن هم به هدف خدمت به مقاصد"اسرائیل" که درصدد تحمیل دیدگاههای زورگویانه خود بر دیگران است، انجام شود؟ و این در حالی است که این رژیم با ایجاد وضعیتی ویژه، دسترسی به راه حلی سیاسی و عادلانه را کاملاً ناممکن می سازد.
نتیجه همه این موضع گیریها که جانبداری و نفاق در آن آشکارا دیده می شود شارون را بر آن می دارد که به تجاوزات و اقدامات تروریستی خود بر ضد فلسطینیان ستمدیده ادامه دهد و بخشهای بیش تری از زمینهای فلسطینیان را از یک سو به بهانه ساخت دیوار حایل و از سوی دیگر به هدف افزایش تعداد شهرکهای صهیونیست نشین در آنها غصب کند.
آیا چیزی بیش تر از اینکه کاخ سفید اعلام کند، آماده است برای بررسی طرح قطع یک طرفه ارتباط از شارون در واشنگتن استقبال کند، برای تشویق شارون که در پی جلب تأیید آمریکا برای این طرح است، وجود دارد؟!
ماهیت "قطع یک طرفه" ارتباط که شارون قصد اجرای آن را دارد و آمریکا هم با سکوت نشان داده با آن موافق است و تاکنون هیچ اعتراض صریحی نسبت به آن ابراز نکرده است، چیست؟ شارون قصد دارد کدام ارتباط را قطع کند؟
بازی با الفاظ دیگر کارساز نیست، زیرا میان "اسرائیل" و فلسطینیان ارتباطی برقرار نیست تا قطع شود و این فاجعه اشغالگری اسرائیل است که بر سر ملت فلسطین سنگینی می کند.
پرسش دیگر اینکه، چرا اصل مسئله و مشکل نادیده گرفته می شود و تلاش می گردد که با عنواینی چون قطع ارتباط بر آن سرپوش گذاشته شود؟ حال آنکه ماهیت این مشکل به ماهیت اشغالگری باز می گردد که با اشغال سرزمین فلسطین این همه جنایت کرده و خون ریخته است. مشکل در عرف جهانی یا قوانین بین المللی نیست. فقط یک راه برای حل این مسئله وجود دارد و آن هم پایان دادن به اشغالگری است. پس آیا این به اصطلاح بزرگان کور و کر و لال هستند و نمی توانند شارون را که با اقدامات تحریک آمیزش یک بار به نام دیوار نژادپرستانه و بار دیگر به نام قطع ارتباط، صلح را در تمام جهان به خطر انداخته است از این اقدامات بازدارند.
آشکارا اعلام می کنم که تا آن زمان که آمریکا بر نظر خود درباره روند صلح در خاورمیانه تأکید می کند و به حمایت از رژیم صهیونیستی در اعتراضش به بررسی مسئله دیوار حایل در دادگاه بین المللی لاهه، ادامه می دهد و مخالفت خود را با طرح قطع یک طرفه ارتباط شارون صریحاً اعلام نکند، همه این کارهای آمریکا فقط یک معنی دارد و آن هم نشان دادن چراغ سبز به شارون برای برخورد با فلسطینیان بر اساس خوی توسعه طلبی و سلطه جویی و ستمگری اش است.
اکنون هیچ کس تردیدی ندارد که دولت آمریکا از این گونه اقدامات خود هدفی را دنبال می کند و انگیزه ای دارد. دولت آمریکا در سال انتخابات ریاست جمهوری تلاش می کند که از خشمگین کردن لابی یهودی این کشور که حتی حاضر به شنیدن یک کلمه بر ضد رژیم صهیونیستی نیست، بپرهیزد. آنچه اکنون مشاهده می شود این است که آمریکا همه چیز را نادیده گرفته و اظهار نظر مقامات آمریکایی اکنون حتی بسیار تندتر از آنی شده است که برخی صهیونیستها بر زبان می آورند.
بگذارید روشن تر بگویم تا از آن سوء برداشت نشود: تغییر مواضع آمریکا و اروپا پیامدهای خطرناکی دارد، زیرا مواضع جدید با حداقل معیارهای مورد پذیرش عربها در رابطه با صلح فاصله بسیار دارد و این در حالی است که عربها پیش از این امتیازات زیاد و بزرگی به دشمن داده اند که دادن امتیازات بیش تر برای آنها قابل پذیرش نیست!

اکنون چه باید کرد؟
به نظر من دیگر نه خشم و نه فریاد هیچ سودی ندارد. درگیری با این بزرگان نیز بزرگ ترین آرزوی "اسرائیل" در مرحله پیش روست.
باید کاری غیر از خشم و فریاد و درگیری انجام دهیم، زیرا کشیده شدن به کشمکش و درگیری و واکنشهایی این چنین ممکن است حوادث پیش بینی نشده ای را به وجود آورد.
ما باید میان مستلزمات تلاشهای خود در برابر قدرتهای بزرگ جهان امروز تا حد حق استفاده از هر برگی برای فشار بر آنها و خطر درگیری و جنگ با این قدرتها به ویژه آمریکا که به سبب فرو افتادن در باتلاق عراق به شدت خشمگین است و بازهای دولت این کشور برای حفظ آبروی خود درصدد به راه انداختن جنگ تازه ای در منطقه هستند، تفاوت قائل شویم.
سؤال بسیار مهم
آیا عربها که خود را برای شرکت در کنفرانس سران اتحادیه عرب در ماه آینده آماده می کنند هیچ برگ برنده ای برای وارد آوردن فشاری که به حد درگیری با کسی نینجامد در دست دارند؟ فشاری که واقعاً ارزشمند باشد و نتایجی در پی داشته باشد و دشمنان را به عقب نشینی وادار کند.



دیوار حایل و راههای مقابله با آن:


انجمن اسلامی دانشگاه آزاد قدس در شهر طولکرم نشستی سیاسی درباره دیوار نژادپرستانه حایل که به وسیله رژیم صهیونیستی جهت محاصره کامل ملت فلسطین و قطع کلیه راههای ارتباطی شهرها و مناطق فلسطینی نشین، ساخته می شود، برگزار برگزار کرد. در این نشست دکتر عبدالستار قاسم استاد اندیشه های سیاسی و مدرس دانشگاه ملی النجاح و حسن خریشه نماینده استان طولکرم در مجلس قانونگذاری فلسطین شرکت داشتند.
در ابتدای این همایش دکتر عبدالستار قاسم طی سخنانی توضیح مفصلی درباره دیوار حایل و مسیر ساخت آن ارائه کرد و با استفاده از نقشه، مناطقی را که این دیوار در مراحل آینده ساخت خود از آنها می گذرد نشان داد و گفت:"سخن از یک دیوار نیست، بلکه اشغالگران درصدد ساخت چندین دیدار در سه مرحله هستند. مرحله اول این طرح در 20 آوریل سال 2002میلادی آغاز شد. آمریکاییها نیز از همان تاریخ از این طرح آگاهی کامل داشتند و ادعاهای دولتمردان این کشور درباره مخالفت با این دیوار فقط یک مانور تبلیغاتی است.
دکتر قاسم در ادامه سخنان خود گفت: ساخت این دیوار در سه مرحله صورت می گیرد:
مرحله اول؛ از روستای سالم در شمال شهر جنین آغاز می شود و پس از عبور از روستاها و شهرهای تابع استانهای جنین و طولکرم و قلقیلیا به رام الله و منطقه اللطرون (که در زمان حاکمیت اردن بر کرانه باختری منطقه بی طرف محسوب می شد) می رسد و از آنجا با عبور از شهر قدس تا بیت لحم امتداد می یابد و از آنجا به منطقه الخلیل می رسد.
مرحله دوم؛ از شهرک اشغالی کادومیم در نزدیکی نابلس در مرکز کرانه باختری آغاز می شود و در مسیر خود مجمع الجزائری ایجاد می کند تا آنکه به شهرک اشغالی آریل می رسد. شهرک صهیونیست نشین آریل بزرگ ترین شهرک یهودی نشین در کرانه باختری محسوب می شود که تعداد زیادی از شهرکهای کوچک صهیونیست نشین به صورت اقماری در اطراف آن قرار دارد.
مرحله سوم؛ با امتداد از منطقه الاغوار 40 درصد کرانه باختری را در بر می گیرد.

دکتر عبدالستار قاسم می افزاید، با ساخت دیوار نژادپرستانه در سه مرحله 58 درصد از اراضی کرانه باختری به مناطق تحت اشغال کامل صهیونیستها ضمیمه می شود و تنها 42 درصد این منطقه در دست فلسطینیان باقی می ماند. گفتنی است که در این مقدار از مناطق هم تعدادی از شهرکهای صهیونیست نشین و جاده های منتهی به آنها قرار دارد و در نتیجه با احداث چنین دیواری طرح تشکیل دو دولت قابل اجرا نخواهد بود و مناطق فلسطینی نشین به شکل مجمع الجزائری باقی مانده و ارتباطات محدودی بین آنها برقرار می شود.

این اندیشمند فلسطینی در ادامه تشریح روند ساخت دیوار حایل گفت: علاوه بر این دیوار، دیوار دیگری در عمق 6 کیلومتری شرق طولکرم احداث می شود و استانهای قلقیلیا، طولکرم و جنین بیش ترین خسارتها را از ساخت این دیوار متحمل می شوند. این شهرها بسیاری از اراضی خود را از دست می دهند. شهر قلقیلیا به صورت کامل به محاصره در می آید و تنها یک معبر عبور و مرور در شرق این شهر ایجاد می شود. زمینهایی که با ساخت این دیوار مصادره شده است از بهترین زمینهای زراعی فلسطین محسوب می شود. تنها در مرحله اول ساخت این دیوار نژادپرستانه 16500 هکتار از زمینهای فلسطینیان در پشت دیوار محصور می گردد.

فلسطینیان می توانند بر دیوار غلبه کنند
دکتر قاسم نسبت به غلبه فلسطینیان بر دیوار مذکور خوشبین است و می گوید، فلسطینیان به وقت زیادی برای اینکار نیاز ندارند. به نظر او عواملی در اینکار مؤثر است که از جمله این عوامل می توان به نکات زیر اشاره کرد:
اول: فشارهای بین المللی
افکار عمومی در غرب بر ضد این دیوار است و این کار مشکلات و سپس فشارهایی برای رژیم صهیونیستی پدید خواهد آورد.
دوم: مشکل جمعیتی
با ساخت مرحله دوم این دیوار بیش از 250 هزار فلسطینی در داخل آن قرار می گیرند که این مسئله مشکل جمعیتی را که رژیم صهیونیستی با آن مواجه است دو چندان می کند.
سوم: موانع اقتصادی
ساخت این دیوار هزینه سنگینی برای رژیم صهیونیستی در بر دارد، زیرا این رژیم علاوه بر هزینه های سنگین ساخت به نیروی زیادی برای محافظت از آن نیازمند است و هر چقدر که بر طول دیوار افزوده شود هزینه آن نیز بیش تر می شود.
بر همین اساس، ممکن است رژیم صهیونیستی برای کاهش مساحت زمینهای مصادره شده جهت کاستن از تعداد فلسطینیانی که به این وسیله وارد مناطق اشغالی می شوند در مسیر ساخت این دیوار تجدید نظر کند.
دکتر قاسم درباره راههای مقابله با ساخت دیوار می گوید: پیامدهای امنیتی و اقتصادی این مسئله باید بررسی و برای مقابله با آنها چاره اندیشی شود. ساکنان منازلی که از ساخت این دیوار متضرر می شوند، نباید خانه های خود را ترک کنند. با فعالیتهای دسته جمعی باید به کمک آنان شتافت و این کار نیز به بسیج همگانی و فرهنگ سازی گسترده ای نیاز دارد. این نکته را نیز باید به یاد داشته باشیم که حق بدون مقاومت باز پس گرفته نمی شود. کسی هم که حق دیگران را غصب کرده باشد باید وجدان داشته باشد و از این کار خود دست بردارد ما این مسئله درباره دشمن ما که رژیمی اشغالگر و متجاوز است، صدق نمی کند. نکته دیگر اینکه قدرت منطق نمی تواند بر منطق قدرت چیره شود و این دیوار فقط زمانی برچیده می شود که ملت فلسطین آن را از اعتبار امنیتی آن ساقط کند. این کار نیز فقط با استمرار مقاومت ممکن است، زیرا ثابت خواهد شد که با ساخت این دیوار هیچ گونه امنیتی برای صهیونیستها فراهم نمی شود. برای تحقق پیروزی بر این دیوار باید به دو مسئله اساسی توجه شود.
اول: بررسی این مسئله که این دیوار به مشکلی برای صهیونیستها تبدیل می شود و نه برای فلسطینیان.
دوم: برنامه ای اقتصادی برای حمایت از خسارت دیدگان تهیه شود و ما در شادی و غم و فقر و غنای خسارت دیدگان شریک شویم. در غیر این صورت ادعای وحدت ملی پوچ و بی اساس خواهد بود.
حسن خریشه: دیوار حایل به سبب پذیرش اصل مبادله زمین با دشمن از سوی مذاکره کنندگان فلسطینی ایجاد شده است.
سخنران دیگر این همایش، حسن خریشه نماینده استان طولکرم در مجلس قانونگذاری بود. او با تأکید بر اینکه دیوار حایل یک دیوار کاملاً نژادپرستانه است از اینکه مجلس قانونگذاری آن را دیوار الحاقی نامیده است، ابراز شگفتی کرد. خریشه با دعوت عموم برای مبارزه همگانی اظهار داشت، فعالیتهای ما باید کاملاً یکپارچه باشد. این اتحاد در گذشته موفقیت خود را ثابت کرده است. برای مثال فعالیت هماهنگ مردمی موجب شد که مصادره باغهای گردود در غرب طولکرم با شکست مواجه شود. موضوع کارخانه های شیمیایی نیز یکی دیگر از نمونه های عملی و موفقیت آمیز بودن فعالیتهای یکپارچه مردمی است.
خریشه مذاکره کنندگان فلسطینی را به سبب آنکه اصل تبادل زمین را در نشست کمپ دیوید و توافق ژنو به رسمیت شناخته بود در ساخت دیوار سهیم دانست و گفت: من از شرکت کنندگان در نشست کمپ دیوید در این باره توضیح خواستم و همه آنان گفتند که اصل تبادل زمین را پذیرفته اند و هیچ کس این مسئله را رد نکرد، اما آنان مدعی شدند که این اصل مکتوب نیست و در نتیجه رژیم صهیونیستی از این مسئله برای ساخت دیوار حایل جهت قرار دادن طرف مقابل خود در مقابل عمل انجام شده، سوء استفاده کرده است.
به نظر خریشه هدف اشغالگران از ساخت دیوار نژادپرستانه غصب منابع معیشتی فلسطینیان از آنان و افزایش بیکاری در میان آنان است تا به این وسیله آنان را به کوچ از این منطقه وادار سازند.
خریشه می افزاید، شگفت آنکه این اقدامات رژیم صهیونیستی که در راستای کوچاندن فلسطینیان از سرزمین محل سکونتشان انجام می شود، همزمان با درخواستهای برخی با پشتیبانی آمریکا و اروپا برای دست کشیدن آوارگان فلسطینی از حق بازگشت صورت می گیرد.

چگونه با ساخت دیوار حایل مقابله کنیم
به نظر خریشه نباید به سخن گفتن از مشکلات و رنجهای روزمره فلسطینیان به سبب ساخت دیوار حایل بسنده شود، بلکه باید با جانفشانی در مقابل این اقدامات تروریستی اشغالگران صهیونیست ایستاد. تشکیلات خودگردان نیز وظیفه دارد که موضع ثابتی در قبال این مسئله بگیرد، البته نه آنگونه که ابوعلاء درباره دولت یکپارچه در فلسطین اشغالی گفت، اما یک روز پس از آن، اظهارات خود را پس گرفت. تشکیلات خودگردان همچنین باید تصمیم روشنی برای مقابله با دیوار حایل بگیرد. چنین تصمیمی تاکنون اتخاذ نشده است. تشکیلات خودگردان باید از کشاورزانی که زیان دیده اند، حمایت کند و مانع از فروش زمینهای آن سوی دیوار به بهانه ایجاد شهرکهای صنعتی مشترک شود، زیرا این شهرکها خطرات بزرگی دارند. این تشکیلات همچنین باید کار در دیوار را تحریم کرده و با ارائه هر نوع کمک برای ساخت آن به شدت مخالفت کند و نسبت به آن هشیار باشد.
خریشه می افزاید، شرم آور این است که دوستان اروپایی ما تظاهراتهای مختلفی بر ضد ساخت این دیوار برپا کنند، اما ما به هیچ اقدامی در این زمینه دست نزنیم. این در حالی است که ما اطمینان داریم که ملت فلسطین به خوبی از عهده ابتکار راههای مبارزه با ساخت این دیوار بر می آید. این را نیز باید دانست که مقاومت فقط شعار و تبلیغات و اقدامات نمایشی نیست، زیرا اشغالگران جز زبان زور را نمی فهمند.
خریشه همچنین خواستار عدم دیدار و گفت و گوی پنهان و آشکار با رهبران صهیونیسم شد، به گفته وی این گونه کارها به آرمان فلسطین لطمه می زند و فقط در راستای تحقق اهداف شارون است. خریشه همچنین به همه کسانی که اصول ملی فلسطینیان را نادیده می گیرند، هشدار داد و گفت که چنین افرادی از هیچ مصونیتی برخوردار نیستند و ملت فلسطین همان گونه که طرح ننگین ژنو را به شکست کشاند، آنان را نیز سرنگون خواهد کرد.
در پایان این نشست انجمن اسلامی دانشگاه جدولی را درباره حجم خسارتهای وارده به فلسطینیان و میزان زمینهای مصادره شده آنان در میان حاضران توزیع کرد که بخشی مطالب آن به شرح ذیل است:
- بیش از 250 هزار فلسطینی در بخشهای غربی و شرقی دیوار در محاصره قرار می گیرند.
- دیوار نژادپرستانه در حدود 200 هزار فلسطینی ساکن قدس شرقی را از سایر مناطق کرانه باختری جدا می کند.
- ساکنان بیش از 100 روستا و شهر کوچک از دسترسی به زمینهای زراعی خود محروم می شوند.
- با ساخت دیوار 16 درصد از مساحت کرانه باختری به وسیله این دیوارها در محاصره کامل اشغالگران قرار می گیرد.

قلقیلیا و دیوار نژادپرستانه حایل
کل زمین هایی که به سبب احداث دیوار نژادپرستانه حایل تخریب شده است به 47 هکتار رسیده است و نیز 3200 هکتار نیز در پشت دیوار محصور مانده است. این دیوار مانع رسیدن کشاورزان به سر زمین هایشان می شود که این امر موجب شده است زمین های مذکور به صورت بایر باقی بماند. در پی احداث این دیوار 2500 کشاورز خسارت دیده اند و 19 حلقه چاه آب نیز در پشت دیوار حایل قرار گرفته که یک حلقه از این چاه ها کاملاً تخریب گردیده و به 42 حلقه چاه نیز خساراتی وارد آمده است. بر اثر ساخت دیوار نژادپرستانه صهیونیست ها 4 هکتار گلخانه تخریب و 70 هکتار گلخانه در پشت دیوار باقی ماندند. به خاطر احداث دیوار حایل 40880 اصله درخت نابود شد و 179481 اصله درخت نیز در پشت دیوار باقی ماندند. ساخت دیوار حایل باعث شد که 37 خزانه کشاورزی آسیب ببیند.11 مرغداری نیز که بیش از 50 هزار قطعه مرغ در آن نگهداری می شد در پشت دیوار باقی ماند. نظامیان صهیونیست در دیوار 22 دروازه تعبیه کردند که اغلب اوقات بسته اند و فقط به مدت کوتاه و مشخصی گشوده می شوند. این امر موجب شده است که رسیدگی کشاورزان به مزارعشان به صورت نامنظم صورت گیرد و خسارات زیادی به آنها وارد آید. چهار روستای فلسطینی و سه منطقه بادیه نشین نیز در پشت دیوار حایل باقی مانده اند. این روستاها عزون عتمه، راس طیره، مغاره الضبعه و واد الرشا نام دارند. این مناطق بادیه نشین نیز متعلق به قبایل عرب ابو فرده و عرب الرماضین شمالی و عرب الرماضین جنوبی هستند.

دیوار الکترونیکی یا بازگشت به اندیشه گتویی
روزنامه الاتحاد چاپ امارات

جرج دبیلو بوش ریاست جمهوری آمریکا: دیوار الکترونیکی رژیم صهیونیستی یک معزل است. دانشگاهیان عرب ایالات متحده در دیدار با کاندولیزا رایس مشاور امنیت ملی آمریکا اظهار داشتند که طول 360 کیلومتری و هزینه یک میلیارد دلاری احداث این دیوار بیانگر آن است که مساله تنها یک اقدام امنیتی صرف نیست بلکه ساخت آن به اندیشه گتویی دولت عبری و ترس و هراسی باز می گردد که در ناخود آگاه این جامعه جای گرفته است ؛ جامعه ای که تعامل با دیگر جوامع را امری غیر ممکن می داند.
دانشگاهیان عرب در ادامه تاکید کردند که برقراری صلح و آرامش آن هم با وجود منطق حاکم بر دولت و جامعه صهیونیست به هزار سال وقت نیاز دارد. این گروه ضمنا با طرح این پرسش که آیا سخنان مقامات آمریکا تغییر و تحولی را در فلسفه شارون بر جای خواهد گذاشت؟ گفتند: طرح ساخت دیوار تنها بر روی زمین انجام گرفته و شاید بتوان در مراحل مختلف روند ساخت آن را متوقف کرد، ولی آیا این امر می تواند تحولی در اندیشه های عصر حجری خاخام های یهود ایجاد کند.
گزارش کامل این دیدار به شرح زیر است:
رایس پیش از سفر خود به منطقه با شماری از دانشگاهیان عرب ایالات متحده ملاقاتی را ترتیب داد. در این جلسه که در منزل یکی از اساتید تاریخ دانشگاه هاروارد انجام شد، خانم رایس مشاور امنیت ملی آمریکا با پاسخ یکی از این افراد غافل گیر شد.
این دانشجو در جواب این پرسش رایس که چند سال وقت برای برقراری صلح میان صهیونیست ها و فلسطینیان لازم است، گفت: تنها هزار سال برای تحقق این امر کافی است.
این دانشجوی عرب پس از این پاسخ، روزنامه لوس آنجلس تایمز را از داخل کیف بیرون آورد ؛ در این روزنامه تصویری از سه دیوار الکترونی (با ارتفاع ده متر) که رژیم صهیونیستی مشغول ساخت آن است، به چاپ رسیده بود.
وی سپس اظهار داشت که صهیونیست ها می خواهند تاریخ را به عقب باز گردانند و در پی اندیشه گتویی خود هستند و حال آن که فلسطینی ها با ساخت این دیوار مخالفت می کنند. بنده از شما خانم رایس می پرسم که در این میان چه کسی مخالف صلح است؟
پس از آن خانم رایس در صدد آن برآمد که احداث دیوار را امری بی اهمیت جلوه دهد، ولی این دانشجوی عرب سخن خود را این گونه ادامه داد که به هیچ وجه بحث بنده در رابطه با 25 کیلومتر خاک اشغال شده کرانه باختری نیست. ممکن است بگویید که این امر مربوط به تکنولوژی است و می توان آن را حل کرد. مانعی ندارد ولی بنده می خواهم از نقطه نظر فلسفی به این امر بپردازم.
آیا شما معتقد نیستید که صهیونیست ها به دست خود نقشه خودکشی شان را می کشند؟ و این ما هستیم که می خواهیم نجاتشان دهیم؟

تنها یک بار برای همیشه
این دانشجوی عرب، سخن خود را این گونه ادامه داد که ما به این اندازه ساده لوح نیستیم که انتظار روزی را بکشیم که در آن از نظر تکنولوژیکی به میزانی پیشرفت کنیم و بتوانیم با دولت عبری بجنگیم.
وی افزود که حتی اگر روزی سلاح های هسته ای در اختیار داشته باشیم ؛ سلاحی که می دانیم غیر قابل استفاده است، باز هم این اندیشه را در سر نخواهیم پروراند ؛ چرا که اگر امکان به کارگیری این سلاح ها برای دومین بار وجود داشت هاری ترومن در جنگ خود با کره ای ها و لیندون جانسون در جنگ خود با ویتنام از آن استفاده می کرد.
تمامی این مسائل، خود بیانگر آن است که این حادثه تنها یک بار برای همیشه رخ می دهد و با این حال شما فکر می کنید ما با بمب های هسته ای رژیم اشغالگر قدس را هدف قرار خواهیم داد؟
وی هم چنین خطاب به خانم رایس گفت که شما باید یک نکته را بدانید که ارزش های اخلاقی و دینی ما عرب ها، خواه مسلمان، خواه مسیحی به ما اجازه این اقدام ـ استفاده از بمب های هسته ای ـ را نمی دهد و صرف نظر از این مساله اکنون جهان به سمت منطقی ویژه در روابط بین الملل پیش می رود که در آن جنگ بسیار پر هزینه و ویرانگر است و ما نیز خود کاملا به این مساله واقفیم و از همین رو مخالف جنگ هستیم و به هیچ وجه جنگ نخواهیم کرد.
شاید برای شما جای بسی تعجب باشد اگر بگویم که صهیونیست ها نیز هیچ گاه نخواهند جنگید بلکه فقط از اهرم فشار در دست یابی به هدف خود سود می برند و همانگونه که می دانید ابزار فراوانی برای فشار وارد کردن در اختیار دارند، از جمله این که دیوار به دور خود می کشند، اقدامی که در نوع خود مسخره آمیز به شمار می رود. ما خود به خوبی می دانیم که چگونه ممکن است کشوری در زمان ما با اندیشه گتویی زندگی کند.
این گزارش توسط یک مقام سیاسی و یک پژوهشگر عرب ساکن آمریکا که در این جلسه حاضر شد مخابره گردید. این مقام سیاسی می گوید: خانم کاندولیزا رایس به دقت به سخنان این دانشجوی عرب که البته ایده ها و سخنان ما نیز بود گوش داد. شایان ذکر است که بنده در هنگامی که این مقام آمریکایی از جلسه خارج شد به او گفتم وقتی با شارون دیدار می کنی خواهی فهمید که هزار سال نیز برای برقراری صلح کافی نیست، ولی آمریکا در صورت تمایل می تواند این هزار سال را به هزار روز تبدیل کند.
ایجاد نظام فدرالی در خاورمیانه
واشنگتن اعلام کرد که شاید در سال 2005 دیگر خبری از یک دولت فلسطینی نباشد، سوال این جاست که آیا در سال 2003 اثری از آن بوده است؟
واقعیت این است که آمریکایی ها شیفته طرح شمیون پرز در مورد خاورمیانه شده و آن را به عنوان برنامه آرمانی خود قرار داده اند.
بر اساس این طرح عرب ها و یهودیان در قالبی قرار می گیرند که با ویژگی های قومی و مذهبی آنان مناسبتی ندارد، ضمن اینکه بندهای نقشه راه نیز بیانگر اهمیتی است که آمریکا به این برنامه می دهد ؛ یعنی آمریکایی که جهانی شدن را تنها شیوه و هدف خود قرار داده است فلسفه اش برای حل این مشکل ادغام و تثبیت رژیم صهیونیستی در منطقه است.
گفتنی است بیل کلینتون رئیس جمهور پیشین ایالات متحده و مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه دولت وی نیز احتمال برقراری یک نظام کونفدرالی در خاورمیانه که رژیم صهیونیستی نیز جزئی از آن باشد را مورد بحث و بررسی قرار دادند.
اکنون کسی از جرج دبلیو بوش انتظار ندارد که مانند آیزن هاور که در دوره ای پر از حادثه و فاجعه به سر کار آمد عمل کند. آیزن هاور در سال 1956 از داود بن گوریون و موشه دایان وزیر جنگ دولت وی خواست که از صحرای سینا عقب نشینی کند و این دو مقام صهیونیست این کار را انجام دادند. اما سبب این مساله را باید در روند کند گفتگوها جستجو کرد.
از طرفی دیگر، شارون خود در گفتگو با ویلیام ساوایر می گوید که آمریکا از هر وسیله ای برای از بین بردن نظام هایی که منافعش را تهدید می کند استفاده می کند، ولی امروز ما از انجام این کار خودداری می کنیم و فقط برای حفظ جان به دور مرزهای خود دیوار می کشیم.
ساوایر که اجرای نقشه راه را به علت چالش های موجود دور از نظر می بیند این پرسش را مطرح می کند که آیا جنگ آینده آمریکا با آریل شارون خواهد بود؟
دیواری 360 کیلومتری که در مرحله نخست 140 کیلومتر از آن احداث خواهد شد، از دیوار برلین طولانی تر است و طول آن از دیوار هاردین که میان اسکاتلند و انگلستان و طول آن به 120 کیلومتر می رسید بیش تر است.
دیوار 59 کیلومتری دیگری نیز در استکاتلند وجود دارد که آنتونی نام دارد. این دیوار هم از نظر طولی از دیوار حایل کوتاه تر است، ولی مطمئنا این دیوار از نظر طولی بسیار کوچک تر از دیوار چین است. این دیوار که در بین سال های 246 ـ 210 قبل از میلاد ساخته شده است طول آن به علاوه شاخه های فرعی به 3460 کیلومتر می رسد. مورخان می گویند طول اصلی این دیوار 9980 کیلومتر بوده است و در این جا اگر ما مساحت کنونی کشور چین را که به 9597000 می رسد در نظر بگیریم و به مقایسه طول این دیوار با مساحت کلی این کشور بپردازیم درخواهیم یافت که طول دیوار حایل ـ البته با احتساب قیاس مساحت کشور فلسطین با طول آن ـ از دیوار چین هم بزرگ تر است.

دولت غار نشینی
سیمور هیرچ روزنامه نگار آمریکایی از این طرز تفکر شارون اظهار تعجب می کند و می گوید ای کاش شارون می دانست که امروز دیگر زمان غارنشینی به سر رسیده است.
وی می افزاید: چرا دولت صهیونیستی در صدد برقراری رابطه با همسایه فلسطینی خود نیست؟ در یک جمله، شارون برقراری صلح میان اعراب و صهیونیست ها را غیر ممکن می داند و اگر فرصتی فراهم شود این دیوار را تا جهان دیگر نیز امتداد خواهد بخشید.

آمریکا و حفظ آبرو:
ویلیام بفاف از تحلیل گران سیاسی آمریکا می گوید که احداث این دیوار به مثابه ایجاد مانعی است بر سر راه اجرای نقشه راه.
این تحلیل گر آمریکایی در ادامه اظهار می دارد که بوش ریاست جمهوری آمریکا ضرورت انجام اقدامی برای حل بحران خاور میانه را دریافته است، البته آمریکا به دنبال آن نیست که جریان تاریخ را تغییر دهد و این دخالت ها تنها به منظور جلوگیری از فشار در داخل عراق صورت گرفته است.
بفاف در ادامه می افزاید که باید آمریکا چهره خود را که امروزه در نظر بیشتر عرب ها مخدوش شده است بهبود بخشد. جالب توجه اینکه هر چه فشار بر آمریکا بیشتر می شود باید آمریکا فشار خود را بر تل آویو بیشتر کند، فشار بر عرب ها فایده ای ندارد و این حکومت صهیونیستی است که باید کاری مثبت کند. ولی آیا شارون از آن نوع افرادی است که از موضع خود عقب نشینی کند؟
از جمله افرادی که به قضیه ساخت دیوار پرداخته اند، باید به اسحاق لیفانون سخنگوی وزارت امور خارجه دولت عبری اشاره کرد. وی در توضیح این عبارت بوش که ساخت دیوار به عنوان یک مشکل و معزل است، می گوید: احداث دیوار حائل مشکلی ایجاد نمی کند بلکه این اقدام تنها یک تدبیر امنیتی است که با پایان پذیرفتن شرایط ویژه، اثر خود را از دست می دهد.
چه کسی باور می کند که برای اتخاذ تدابیر امنیتی دو میلیارد دلار هزینه صرف شود. کسانی که به اگر به گفته های محمود عباس پس از دیدارش از واشنگتن توجه کنید، متوجه خواهند شد که این مقام فلسطینی بدون دست یابی به هیچ موفقیتی و بدون آنکه انتظاراتش برآورده شود به فلسطین بازگشت. وی در طی مصاحبه هایی که پس از این دیدار خود انجام داد گفت امید و آرزو و پیروزی کالایی نیست که بتوان آن را از خارج وارد کرد.
بنا به اعتقاد آمریکایی ها هیچ چیزی به جز صلح نمی تواند سدی در برابر اقدامات صهیونیست ها باشد. جان دانیا می گوید که تاریخ همه چیز را تصحیح خواهد کرد و این همان چیزی است که عرب ها هزار سال است که انتظار آن را می کشند.
در گزارشی که از یک مرکز متخصص در رژیم صهیونیستی صادر شده، آمده است که اندیشه ساخت دیوار حایل یک اندیشه قدیمی است و به سال 1937 بازمیگردد این سال طبق این گزارش به سال شورش و انقلاب عربی معروف بود، در این سال از " چارلز بتهارت" کارشناس انگلیسی در زمینه تروریسم خواسته شد که طرحی برای ساخت دیوار در طول راههای اصلی از مرزهای لبنان در شمال فلسطین تا " بئر السبع " رسم کند. چارلز هم مرحله نخست ساخت این دیوار را بر حسب نیازهای اضطراری استراتژیکی ترسیم نمود. بر اساس این طرح این دیوار چهار طبقه به ارتفاع دو متر و به طول 80 کیلومتر از طبریا در شمال شرقی تا رأس الناقورة در شمال غربی در نزدیکی محور راههای مرکزی را شامل می شد . هزینه این طرح آن زمان 60 میلیون دلار بود ، انگلستان مسؤولیت ساخت این دیوار را به شرکت" سولیل بونیه" شرکت وابسته به هستدروجهانی یهودی، قبل از تأسیس اسرائیل، و با هزینه گروههای هاغانا محول کرد . اما بنا بر همین گزارش گروههای تندروی دینی مانع ساخت آن شدند.
رژیم صهیونیستی مدعی شد که 33 کشور از موضع این رژیم در زمینه دیوار حایل حمایت می کنند

دیوار حایل از نگاه رسانه ها
رژیم صهیونیستی حمله تبلیغاتی خود را بر ضد بررسی مسئله دیوار حایل در دیوان عدالت بین المللی در شهر لاهه آغاز کرد و مدعی شد که 33 کشور با این محاکمه به سبب آنکه این دادگاه صلاحیت رسیدگی به پرونده مذکور را ندارد مخالف اند و تصاویری از عملیات شهادت طلبانه قدس را پخش کرد.
وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی در چارچوب تبلیغات برای نشان دادن به گفته یک منبع امنیتی صهیونیست" چهره حقیقی تروریسم" صحنه های خونین عملیات روز پنجشنبه قدس را در شبکه اینترنتی خود پخش کرد.
از ابتدای انتفاضه الاقصی در سپتامبر 2000 تاکنون اولین باریست که مقامات رژیم صهیونیستی تصمیم می گیرند صحنه های خونین کشته های صهیونیست را پخش کنند و این در حالیست که این صحنه ها در رسانه های کشورهای عربی به ویژه فلسطین پخش می شد.
پلیس و یکی از کارکنان وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی این تصاویر را تهیه کرده است. در این تصاویر بدنهای تکه تکه شده صهیونیستها نشان داده می شد. در این عملیات یازده تن از سرنشینان یک اتوبوس حامل صهیونیستها به همراه مجری عملیات کشته شدند.
جدعون مائیر معاون وزیر امور خارجه ریژم صهیونیستی روز شنبه در رادیوی نظامی صهیونیستها تصریح کرد که باید تمام وحشیگری تروریسم به جهان نشان داده شود.
جدعون رسانه های اطلاع رسانی اروپا را به پیشداوری برای مخالفت با "اسرائیل" متهم کرد.
آمریکا، اکثر کشورهای عضو اتحادیه اروپایی مانند فرانسه، انگلستان، آلمان، روسیه، کانادا، استرالیا، آفریقای جنوبی، سنگال، کامرون، لهستان و مجارستان از دخالت در پرونده ای که به هیئت دادگاه لاهه ارائه شده است، اعلام بی طرفی کردند.
رون بروسدور مدیر دفتر سالیوان شالوم وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی در این زمینه ابراز امیداوری کرد زیرا این کشورها معتقدند که پرونده دیوار امنیتی صهیونیستها یک مسئله سیاسی است و دادگاه لاهه صلاحیت تصمیم گیری در این زمینه را ندارد. مجمع عمومی سازمان ملل در هشتم دسامبر 2003 میلادی از دیوان عدل بین الملل خواست که در زمینه پیامدهای قانونی ساخت دیوار حایل که سازمان ملل نیز آن را محکوم کرده است رأی مشورتی صادر کند.
در همین راستا یک مسئول بلند پایه فلسطینی به دیوید ساتر فیلد نماینده وزارت امور خارجه آمریکا مراتب خشم طرف فلسطینی را از مخالفت آمریکا با صدور حکم دیوان عدل بین الملل در زمینه قانونی بودن دیوار امنیتی حایل که رژیم صهیونیستی در کرانه باختری ایجاد می کند، ابراز کرد.
صائب عریقات وزیر امور مذاکرات تشیکلات خودگردان تصریح کرد که ساتر فیلد به او گفته است مسئله دیوار امنیتی حایل از طریق دادگاه حل نخواهد شد. عریقات در مصاحبه با خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت:" آمریکا می کوشد همه درها را به روی ما ببندد."
تشکیلات خودگردان شنبه گذشته اعلام کرد که رسماً گزارش موثقی را به دیوان عدل بین الملل فرستاده است تا حق این دادگاه در صدور حکم در زمینه قانونی بودن دیوار حایل را تأیید کنند. مقامات آمریکا معتقدند که مجمع عمومی و سپس دیوان عدل بین الملل صلاحیت صدور حکم در درگیری این چنینی را ندارد.
در همین راستا ریچارد بوچر سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا گفت که مسئله دیوار حایل برای بررسی بین دو طرف فلسطینی و"اسرائیلی" طرح شده است و با وجودی که تصمیم دادگاه دیوان لاهه دو طرف را ملزم به پایبندی نخواهد کرد اما دو طرف فلسطینی و "اسرائیلی" تلاش زیادی را در زمینه پیشبرد این قضیه که در سطح بین الملل پیامدهای مهمی خواهد داشت، انجام می دهند.
جاناتان بیلد سخنگوی وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی ابراز امیدواری کرد که مخالفت آمریکا و کشورهای دیگر مانع صدور حکم از سوی دادگاه نظامی لاهه شود

با ایجاد دیوار امنیتی آثار باستانی مربوط به عصر بیزانس در منطقه قدس شرقی تخریب می شود

مدیر کل سازمان میراث فرهنگی دکتر حمدان طه تخریب آثار باستانی مربوط به عصر بیزانس در منطقه صوانه صلاح واقع در شهر قدس را محکوم کرد.
وی در یک گفتگوی مطبوعاتی تصریح کرد: تخریب این بناها ازسه هفته پیش و به دنبال ایجاد دیوار امنیتی رژیم صهیونیستی در اطراف شهر قدس آغاز شده است

نظارت شرکتهای بین المللی مهندسی بر ساخت دیوار حایل

از سوی دیگر سایت اینترنتی روزنامه لندنی العرب در این باره نوشت:هم اکنون 5 مرکز بزرگ مهندسی بر ساخت دیوار نظارت دارند که هر یک بخشی از طرح و اجرای مرحله ای از آن را برعهده دارند.
طول این دیوار 400 کیلومتر است که (تسیتخ ملیاح)، رییس ادراه طرح بر آ« نظارت دارد. دهها پیمانگار و کادر و صدها مهندس و نگهبان با همکاری شوارهای محلی و شهروندان و یگانهای نظامی در ساخت این دیوار همکاری می کنند.
این دیوار شامل 120 هزار متر دیوار بتونی، صدهزار ستون مختلف و 200 هزار متر دیوارهای الکترونیکی است.
این طرح از بزرگترین طرحهای دولت اسراییل است که بنا به دلایل سیاسی اجرای آن به تأخیر افتاده بود، در سال 1995 و پیش از عقب نشینی ارتش اسراییل از نوار غزه در چارچوب توافقنامه اسلو "اسحاق رابین"، نخست وزیر وقت اسراییل و "موشیه شاحل"، وزیر پلیس و "ابراهام نوحاط"، وزیر اقتصادی اسراییل خواستار بررسی سفارشات دستگاههای امنیتی در خصوص ایجاد دیوار حایل شدند.
به دنبال فشارهای شهرک نشینان نوار غزه و "منان فلنانی"، فرمانده وقت منطقه جنوبی ساخت دیواری به طول 54 کیلومتر در نوار غزه تصویب شد که این دیوار نمونه جدایی امنیتی است که مساحت زیادی از اراضی فلسطینیان را تحت سلطه اسراییل قرار داد.
در مارس 1996 اندیشه ساخت دیوار حایل در محور "هحمینوت" شرقی بار دیگر متبلور شد. در آن زمان سخن از منطقه جدا شده به عرض دو کیلومتر در داخل کرانه باختری و در پشت خط سبز بود به گونه ای که به عنوان یکی از کمربندهای امنیتی و منطقه ممنوعه نظامی به حساب آید که اسحاق رابین با این ایده مخالفت کرد.
پس از شکست مذاکرات کمپ دیوید و در دوران نخست وزیری "یهود باراک" وی دستوری صادر کرده و قرار شد سالیانه صد میلیون دلار برای ساخت دیوار حایل به طول 74 کیلومتر در نطقه جلبوع تا المطروه اختصاص داده شد.
در آغاز، سخن درباره منطقه حایل یا منطه امنیتی بود اما بعدها به دیوار حایل تبدیل شد و رژیم اسراییل با ترسیم نقشه ای برای این طرح موافقت کرد و ساخت این دیوار رنگ سیاسی به خود گرفت.
از نظر شورای امنیت ملی دیوار حایل چهارمین حلقه حمایت شهروندان رژیم صهیونیستی از اعمال تروریستی است!!!
این حلقه ها عبارتند ازجمع آوری اطلاعات و خنثی سازی عملیات در مناطق فلسطین و انجام عملیات نطامی در طول محور مناطق فلسطینی و همچنین وظایف پلیس اسراییل در داخل خط است.
رژیم صهیونیستی تا کنون یک میلیارد و نهصد میلیون شیکل برای ساخت این دیوار هزینه کرده است که 220 میلیون شیکل از این مبلغ در طرح غلاف قدس ظرف مدت 12 هزار روز سرمایه گذاری شده است. گفتنی است که کارگران منطقه قدس پانصد کارگر گزارش شده است.

 

| شناسه مطلب: 153305







فیلم

خبرگزاری بین المللی قدس


خبرگزاری بین المللی قدس

2017 Qods News Agency. All Rights Reserved

نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است.